Akılsızlar hiçbir zaman huzursuzluk duymaz.

Demokrasiyi laisizmin temeli saymak, hem cehalet ve hem de aptallık oluyor. Çünkü devrimler laisizmi getiriyor, 'demokrasi', pek çok 'şeyi' ve bu arada akıl düzenini bozuyor.

Cehâlet sorunu çözmeye, aklı ikna etmeye değil karıştırmaya, duyguları tatmin etmeye yarar.

Ne yazık ki akıl , aptallık kadar bulaşıcı değil.

Doğrudur; kitap okumak karın doyurmuyor. Ancak karnı tok, beyni boş adamlardan çektiğimiz kadar hiç kimseden çekmedik!

Kaygı, en güçlü insanın bile huzurunu kaçırıyor.

Batıl inançlar tüm dünyanın alev almasına yol açar; felsefe bu yangını söndürür.

Bilinç seviyesi ne kadar düşerse fanatiklik de o ölçüde artar.

Ne kadar akıllı olursan o kadar hafiflersin.

Mantık yalnızca kendisine boyun eğer; bilgisizlik ise kendisine dikte edilen neyse ona.

Mantığı kullanmayı reddeden biriyle tartışmaya girmek; bir ölüye ilaç tedavisi uygulamaya benzer.

Düşünce bir defa uyandı mı, bir daha uyumaz.

Düşünceyi sevmemek çok geçmeden düşünmeyi becerememeye dönüşür.

İnsan düşünmeye başladığında artık etrafa körü körüne saldırmaz.

Felsefe, neleri bilmediğini bilmektir.

Bilerek yaşarsan, hiçbir şeyden öyle fazla tat alamazsın.

Ahmakların bir anda akıllandığı görülmemiştir.

Kafan uydurma şeylerle dolu; bu nedenle orada gerçeklere yer yok.

Tüm sınırlamalar kişiyi mutlu kılar. Görme, etki ve temas alanımız ne denli dar ise o denli mutlu oluruz; ne denli geniş ise o denli sıklıkta kendimizi azap içinde ya da ürkütülmüş duyumsarız. Çünkü bu alanla birlikte kaygılar, istekler, ürkünç şeyler de çoğalır ve büyür...

Eğer yanılsamaya ihtiyaç fazlaysa cehalete çok büyük miktarda zeka yatırımı yapılabilir.