#zorluklar

Ben sürekli kazık yedim, artık kazığı çok iyi biliyorum. Ama insanı geliştiren şeyler de o kazıklar maalesef. Köteği yedikçe insanın derisi güçleniyor. Kabuk bağlayan yara daha kuvvetlenirmiş. Mesela bir yerinizi kanatın orası kabuk bağladıktan sonra daha sertleşirmiş yani deriniz. Aynen o misal ben de arkadaşlarımı tanıya tanıya hayatı tanıdım.

Türkçe Rap yasasına ben küstüm. Bu işi bizler yükselttik, Kartel'le dalga geçilen rap'i bizler yukarı taşıdık, mertebesini yükselttik. Ama insanlar bunu baş üstünde tutacağına ayaklar altına almaya çalıştı, dolayısıyla ne benim anneme küfredilmedi ne de sülaleme küfredilmedi ya da kendi şahsıma küfredilmedi. Hepsi oldu.

Zeki Alasya benim sevdiğim bir adam. Yeniden doğarsam bütün tersliklere, üzüntülere, sıkıntılara rağmen ben yine Zeki Alasya olmak isterim.

Üzüntüler olur, güçlükler olur, hepsinin canı cehenneme, mutluluğun kıymetini bilmeyen asla mutlu olamaz.

Çok büyük zorluklarla karşılaşsanda karamsarlığa kapılma,sonunda her şey iyiye dönecektir. Ayrıca işin başında hiç kimse tam istediğini yapamaz.

Yelkenimizdeki rüzgârı çaldılar! Yılmadık.

Hayat bizi resmen dört işlemle sınar; gerçeklerle çarpar, ayrılıklarla böler, insanlıktan çıkarır ve sonunda topla kendini der.

Hayat fırtına demek değil, fırtınanın altında dans öğrenmektir.

Elbette, Aşırı Yol, sizi Örümcekler Yuvası Vadisi'ne götürse bile Bilgelik Sarayına götürür. Sadece parazitlere dikkat edin.

Hayat, üstü pamuklarla örtülü bir kazık tarlasıdır.

Düz yolda yürümek herkesin yapabileceği bir iştir. Önemli olan engebeli yolu düzleyip orada yürümektir.

Hayatımızdaki zorluklar hiç bir zaman bitmeyecektir. En iyisi bu gerçeği kabullenip, içinde bulunduğunuz şartlarda mutlu olmaya karar vermektir.

Ne kadar tatsız olursa olsunlar başımıza gelenler, ne öğrenmemiz gerektiğini öğrenmemiz açısından gereklidirler.

Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kafidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cereyanlar varmış ki insan onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını farkedemezmiş... Ta kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar...

Bir gün herkes, intihar edemiyor olmanın, intihar etmekten çok daha zor bir şey olduğunu anlayacak.

Akıp giden bir bataklığın içindeyiz hepimiz ama yıldızlara bakıyor bazılarımız.

Işığı seveceğim, bɑnɑ yol gösterdiği için; ɑmɑ bɑnɑ yıldızlɑrı gösteren kɑrɑnlığı dɑ.

Hayatının sorumluluğunu tamamen kendi ellerine almış olmak her zaman kolay değil. Hiçbir yol engebesiz değil. Bazen o kuzey yıldızının önünü bulutlarla kapandı yani.

Arazideki engebe yalnız zihnin yarattığı bir şeydir.

Yüzücü kardeşim, önemli olan havuzda yüzmek değil, hayatın okyanusunda köpek balıklarıyla yüzmektir.

Her ışığın bir gölgesi vardır ve her gölgenin bir sonraki sabahı vardır.

Hayatın çok çeşitli cilveleri var, o cilvelerin içinde nasıl durduğun önemli...

Büyük bir tepeyi aştığında insanın bulacağı şey, daha aşılacak çok tepelerin olduğudur.

Sürekli düzenli bir şekilde ilerlemek isteriz ama çıkmaz sokaklarla, sert dönemeçlerle ve bizi, yönümüzü değiştirmeye zorlayan zor yollarla karşılaşırız.