#süreç

Sonu mutluluğa varan bir yol yoktur: Yol mutluluğun kendisidir.

Yaşamda önemli olan şey yaşamın kendisidir; sonuçları değil.

Kuşkusuz her yaşam bir çöküş sürecidir.

Keşif araştırması gerçekten sisin içinde çalışmak gibidir. Nereye gittiğini bilmiyorsun. Sadece el yordamıyla. Sonra insanlar daha sonra öğrenir ve ne kadar basit olduğunu düşünür.

Doğal seçilim iki basamaklı bir süreç olarak incelenebilir: Varyasyon ve uygun olanın seçilimi.

Küreselleşme bir süreçtir, bir olgudur. İyiliği ya da kötülüğü belki tartışılabilir ama kaçınılmazlığı ortadır.

Mutluluk bilginin kendisinde değil, bilginin edinilmesi sürecindedir.

Hayata bir anlam yüklemek için yaşarken, sonuna gelindiğinde hayatın kendisinin bir anlam olduğunu anlayacağız...

Planlar hiçbir şeydir ama planlama ise, her şeydir.

İnsanı değerli yapan, bir gerçeği elde etmiş olması değildir. O gerçeğe varmak için olanca gücünü, çabasını harcamış olmasıdır.

Gerçeği anlamak onu bilmekten daha çok zaman alıyor.

Benim için büyük angarya hep aynı: Bir cümleye nasıl başlanır, nasıl devam edilir, nasıl tamamlanır.

Gerçekten mükemmel olan her şey küçük bir başlangıçtır.

Bir mektup, bir vaaz, bir rapor, bir nutuk, bir makale, ya da bir öyküdeki fikirler bir kazıda bulunan vazo parçaları gibidir. Eğer parçalar yerlerine konacak sırayı izleyerek ortaya çıksalardı olağanüstü bir kazı olurdu bu.

Sonu mutluluğa varan bir yol yoktur: Yol mutluluğun kendisidir.

Hedefler her zaman ulaşmak için değildir, çoğunlukla sadece daha güçlü tırmanmaya yardım eder.

Bir yapıt oluştururken en son bulduğumuz şey, en başa neyin konulması gerektiğidir.

Hayat bir yolculuktur, varış yeri değil.

Mutluluk? varılacak herhangi bir yer değil, yolculuğun kendisidir.

Ben hiçbir zaman kendine yöntemler falan bulmuş biri olamadım. Ben her yeni oyun yazmaya başladığımda "acaba nasıl oyun yazılıyor" diye düşünüyorum. Her seferinde hiç oyun yazmamışım gibi bir havaya giriyorum sonra kendi kendime "saçmalama, yazdın bir sürü oyun, biliyorsun işte" diyorum. Ama genelde okyanusun ortasına uçaktan atılmışsın gibi bir durum oluyor.

Bir metodum yok. Her zaman dağınık bir süreç, her zaman bitmeyen bir dağınıklık zaten. Kendi içinde bir düzeni her zaman var ama yine de kocaman bir dağınıklık.

Oyun yazma süreciyle ilgili alışkanlıklarım ya da belirgin bir düzenim, kullandığım bir metot, her seferinde çalıştığını düşündüğüm bir yöntemler bütünü falan yok yani. Zaten çok kusursuz bir şuur hali içinde de yazmıyorum. Oyun değil, ne yazarsam yazayım yani. Biraz kalabalık iş, yazı yazmak benim için. Bir odaya zor sığdığı bile oluyor bazen o kalabalığın, bazı şeyleri yazarken.

Kıymetli olan, Avrupa Birliği yolculuğumuzun ta kendisidir.

Mutluluk, büyük ölçüde bir şeylere ulaşmada değil, bir hedefe doğru çabalarken yaşanır, çünkü doğamız her zaman bir sonraki çabaya devam etmek istemektir.