#rutin

Hiçbir şey söylemiyor, ama elinde öğlen yemeği için getirdiği bir tabak var. Masanın üzerine bırakıp gidiyor. Kilitliyor. Yeniden sessizlik.

Güneş, başka seçeneği olmadığı için, bildiğimiz eski şeylerin üzerinde pırıldıyordu.

Ne zavallı bir görüntüsü var şu insan hayatının! Her gün, her gün gülünç denecek kadar dar bir hareket alanında hep aynı çabalara girişmek!

Çoğu insan yirmi yaşında ölür; ama seksen yaşında gömülür.

Deha, her gün sabah saat 08.00'de çalışma masasına oturup gece 12.00'de kalkmaktır.

Yeni yıl! Ne acayip söz! Dünden bugüne bir şey mi değişti? Bu salı, dünkü pazartesinin haber verdiği gün değil mi? Ben bugün dünkünden başka bir insan mıyım? Dün ne yaptım, nasıl yaşadımsa yarın da öyle yaşayacak değil miyim? Ta ölünceye kadar...

Bir ölülerin, bir de ölüden farkı olmayan dirilerin günleri hep birbirine uyar, hep bir hava içinde geçer: artık duymazlar, işitmezler de onun için.

Beyni en çok yoran şey monotonluktur. Hayatınızı ne kadar renklendirirseniz, beyninizi o kadar dinlendirirsiniz.

Rutine dönüşen her şey sıkıcıdır.

Çok fazla alışkanlık, çok az bağımsızlıktır.

Köpekler hep aptal kalacaklardır, bu yüzden onları seviyoruz. Hep onların aptal olduklarını bildik. Köpeğinizi bir düşünün. Her eve geldiğinizde o bunun olağanüst bir şey olduğunu düşünür. Sizin bunun her gün yaptığınız hakkında hiçbir fikri yoktur. Kapıyı açarsınız ve bu durum ona büyük zevk verir. Size bakar. "İşte o geldi, aynı adam". İnanamaz. Köpeğiniz için her şey inanılmazdır.

Hep aynı şeyi, aynı değişmesi imkansız şey, her zaman...Seneler geçer, seneler birbiri üstüne yığılır, gençler ihtiyar olur, ihtiyarlar ölür, ve insanlar eker, ayirik kökler, bağ budar, kükürt saçar, mahsul kaldırır ve bağ bozar...Daha sonra? Daima ayını şey!!!

Dünya sürekli aynı yörüngede döner ama günler hep farklıdır.

Alışkanlık gereklidir; Hayatta kalmak için durmadan savaşılması gereken, alışkanlıklara sahip olma, bir yolu tekdüze haline getirme alışkanlığıdır.

Hergün işe gidiyorsun. Akşamları erken uyuyorsun ve bunun karşılığında aldığın tek şey koltuk takımı. Gerçekten acınası durum.

Evde hep aynı şeyleri yapıyorum. Tabi aynı zamanda. Hep aynı zamanda kalkıyorum, aynı zamanda yiyorum, aynı şeyleri aynı kurallarla yapıyorum, okuyorum, kahve içiyorum. Sonra senaryolara çalışıyorum, kendime yiyecek ufak bir şeyler hazırlıyorum. Ben Mediterranean diyetine iyice inanıyorum.

Sizi bilmem ama ben her sabah ayakkabılarımı bağlamak için eğildiğimde "Tanrım yine mi?" diye geçiririm içimden (Kaptan yemeğe çıktı ve tayfalar gemiyi ele geçirdi kitabından)

Benim konularım bira içmek, at yarışları ve senfonik müzik dinlemekten ibaretti. Eksik bir hayat olduğu söylenemezdi ama hayatın tamamı da değildi. (Ölüler Böyle Sever)

Azimli olmadığım doğru ama azimli olmayanların da yaşayabilecekleri bir yer olmalıydı, mevcut yerlerden daha iyi bir yeri kastediyorum. Sabahın altı buçuğunda bir çalar saat sesiyle uyanıp yataktan fırlayan, giyinip zorla bir şeyler atıştıran, sıçıp, işeyip, dişini fırçalayan, saçını tarayan, başka birine büyük paralar kazandırdığı bir yere ulaşmak için trafikle boğuşan ve tüm bunlara sahip olma fırsatı bulduğu için müteşekkir olması istenen biri hayattan nasıl keyif alabilir?

Hayat kısa. Bir tek güldüklerimiz yanımıza kar kalacak.yoksa oku, calış, evlen, cocuk yap, para kazan, para kaybet, yaslan, öl hep aynı.

Saygınlık, düzen ve rutin: modern endüstri toplumunun demir gibi katı disiplini.