#pişmanlık

Kendini boşuna harcamış olur insan, dilediğine ulaşıp da sevinç duymazsa. Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi, yıkmakla kazandığın yapmacık bir mutluluksa.

Olmuş bitmiş, düzeltilmesi elde olmayan şeyler için acınmakta boştur oysa.

Kiliseye hakaret mahiyetinde ağır suçlar işleyen kişi hâkimin otoritesine dayanarak en ağır şekilde cezalandırılmalıdır; suçunu pişmanlık içinde itiraf eder ve sözlerini geri alırsa yine de yargılanmalı ve bir süre komünyona sokulmamalıdır; ne kadar süreyle ve ne sıklıkla olacağına kurul kendi karar vermelidir; bundan sonra eğer suçlu kişi pişmansa, aforoza neden olabilecek suçunu ve pişmanlığını tüm kilisenin önünde itiraf ettikten sonra yeniden komünyona kabul edilmelidir.

Ne de olsa hepimiz ölümden sonraki pişmanlığın bir anlamı olmadığını biliyoruz.

Hayata neyle başlarsan başla, sonunda gurur ve aptallık kalıyor elinde! Oysa neler istemiştik hayattan!

Gerçi ahval-i malume sebebiyle dinime, vatanıma, milletime arzu ettiğim kadar hizmet etmeye vakit ve imkan bulamadım ise de, asla ihanet etmedim. Vakıa sizin mütalaat-ı saiyyenizi kabul edip Anadolu'ya gidemedim... Şimdi burada zelilane ve sefilane kalmaktan ise, Anadolu'da at sırtında olmalıydık. Zaten ecdadımızın taşıdıkları sarıklar, kendi kefenleriydi. Fakat ne yapalım. Bu fikri, Anadolu'ya gidip ordunun başına geçmem lüzumunu dünürüm bulunan Sadrazam Tevfik Paşa'ya açtığım zaman, büyük bir muhalefete uğramıştım. 'Böyle bir avantüre giremezsiniz' dedi. Hatta her kalbe göre şekil alan Sadr-ı Esbak İzzet Paşa ve Ali Rıza Paşa biçarelerini üzerime sevk etti... Hayli mücadele ettim. Nihayet mağlub oldum... Çünkü bana dediler ki; "Mustafa Kemal Paşa ile muhabere ve mukabele ettik. Ba'de'z-zafer zat-ı hümayunlarına her halde bey'at edecektir. Onun istemediği yalnız Damat Ferid Paşa'dır. Galip gelirse galebe nam-ı hümayunlarına, huda ne-kerde mağlup olursa kendi hesabınadır. Vaktiyle Enver, Tal'at mağlub oldular. Hatalarını tashih için zat-ı hümayunları düvel-i galibe ile şimdi mücahede ediyorsunuz. Allah göstermesin, Anadolu'da zat-ı şahaneleri mağlub olurlarsa vaziyeti kim kurtarır?"

Birincisi, rahmet olsun biraderim Sultan Reşad'ı müteakib makam-ı saltanatı kabul etmekle hata ettim. İkincisi; Mütareke kabinelerine, başta Ferid Paşa olduğu halde Tevfik Paşalar, İzzet Paşalar, Ali Rıza ve Salih Paşalar gibi milletin, devletin kalbur üstünde görülen ricaline rabt-ı tali' ederek aldandım. Doğrusu bunların memlekete hizmet edemeyeceklerine ve bana ihanette bulunacaklarına ihtimal vermedim.

Mustafa Kemal'i Anadolu'ya ben gönderdim. Ama o bize ihanet etti.

Yaptığımız her şey için iyi ki yapmışız diyoruz ama hiç yeterli bulmuyoruz kendimizi. O kadar çok şeyi eksik yaptım ki. Yapmak istediğim bir sürü şey var. Bu işlere 30 yaşımda başladım, keşke 20 yaşımda başlasaydım, şimdi 10 yıl daha ilerde olurdum. Ben kendim için hiçbir şey istemedim hayatta, kendi yolumu kendim seçtim.

Doğduğumda beni vurmalıydılar, şimdi bu kasırganın içinde takıldım.

Aşka harcanmayan zaman, ziyandır.

Bilebileceğinizden veya inanabileceğinizden çok daha fazla üzüntü, pişmanlık ve özür ifade ediyorum.

Hayatta unutamayacağımız en büyük pişmanlık, pişman olurum diye yapmadıklarımızdır.

Başkasının kalbini kırarken sizinki daha çok acıyor.

Düşünmeden konuşmanın cezası sonradan düşünmeye mahkum olmaktır.

Öfkenin başlangıcı çılgınlık, sonu pişmanlıktır.

Kaybetmek zordur fakat başarmak için hiç çabalamamak daha kötüdür.

Ölmek istemiyorum. Seni kandırmayacağım. Seni kandırmayacağım. Toplumun sahip olduğu en aşırı cezayı kesinlikle hak ediyorum... Bence toplum benden ve benim gibi başkalarından korunmayı hak ediyor.

Lucky hakkında konuştuğunuz her şeyi bilmiyorum [Severson, onunla röportaj yapan muhabir] çok geniş ve herhangi bir ayrıntıya giremiyorum. Ama masum olduğum `kapsamlı ifademden' memnunum. Hiçbir insan gerçekten masum değildir. Demek istediğim, hepimiz hayatlarımızda bir şekilde bir şeylere karşı geldik ve dediğim gibi, kaba davrandım ve hayatımda yaptığım için pişman olduğum şeyler var ama, bahsettiğiniz olmayan şeyler için değil.

Hiçbir şey aramıyorum. Şimdi kendimle ilgili o zaman anlamadığım birçok şeyi anlıyorum. Neler olduğunu anlamamı sağlıyor. O kadar yakın olanlar kadar emin değilim ama bunun anlamsızlığı beni korkutuyor.

Geri dönüp baktığımızda en net gördüğümüz şeylerden biri aptallığımız değil midir? Bir diğeriyse kaçırılan fırsatlardır.

Doğrusu benim yaşantım hayal kurarak ölmekmiş...Hayatın tadını çıkarma sanatını ancak hayatın sonuna bu kadar yaklaştığımı gördükten sonra öğrenmiş olmam da çok tuhaf!

Yaşadığımı sanıyordum ben, oysa sadece hayata hazırlanıyormuşum.

İnsanın vicdanı hatırladığı müddetçe hiçbir hata unutulmuş değildir.