#mülkiyet

Hep soruyordum gezdiğim yerlerde, 'Denizler neden bizim de balıklar başkasının?' diye.

İşe fiilen başlar başlamaz, artık, emeği onun olmaktan çıkmıştır ve bunun için de bu emeğin şimdi işçi tarafından satılması söz konusu olamaz.

O halde özgürlük, bireyin egemenliğidir ve her bireyin kendi kişiliğinin, zamanının ve mülkünün tek meşru hükümdarı olduğu, her biri kendi maliyetine göre yaşayıp hareket ettiği kabul edilmedikçe, insan özgürlüğü asla bilemeyecektir.

Hükümetler, kişiler ve mülkler üzerinde daha fazla suç işler ve onların güvensizliğine, tüm suçluların toplamından daha fazla katkıda bulunur.

Malınızı fakirlere verin: Mesih -Benim olmadığı sürece- mülkiyet hırsızlıktır: Marx

Özgür bir ülkede yasalar, toprak sahiplerinin çoğunluğunun kararlarında oluşur ya da oluşmalıdır.

Hedeflenmiş özel mülklere zarar vermek ya da hedeflenmiş mülkleri yok etmek gereklidir. Bu 'alışılagelmiş politika'nın sınırlarından dışarıya kaçabilmenizi sağlar. Bir pankart taşıyarak yaptığınız, 'olması gerektiği gibi' bir protestoyla ne elde edebilirsiniz ki?

Yoksulluk ne malın mülkün az oluşu, ne de sadece amaçlarla araçlar arsındaki bir ilişkidir; yoksulluk her şeyden önce insanlar arasındaki bir ilişki biçimidir. Toplumsal bir statüdür. Ve bu haliyle de, uygarlığın bir icadıdır.

Toprağı satmak? Neden havayı, bulutları ve o büyük denizi değil de toprağı satmak?

İnsanın yalnızca malları mülkleri büyüktür, kendisi ise malının uşağı olur. Bunu iyi bil.

Her insanın kendi kimliğinde mahfuz bir mülkiyeti vardır. Buna kendi dışında hiç kimsenin bir hakkı yoktur. Bedeninin emeği, ellerinin işi tamamen kendisine aittir.

İnsanların siyasi topluma girmelerinin nedeni mülkiyetlerinin korunmasıdır.

Her birey kendi kişiliğinin ve mülkiyetinin mutlak efendisidir.

Mülkün olmadığı yerde adaletsizlik de olmaz.

Benliğini yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda?

Mülkiyet kutsal bir hak değildir. Zengin bir adam fakir olduğunda bu bir talihsizliktir, ahlaki bir kötülük değildir. Fakir bir adam yoksullaştığında, sonuçlarla dolu ve topluma ve ahlaka zarar veren ahlaki bir kötülüktür.

Mevcut toplumu reddeden ve mülkiyet paylaşımına dayalı toplumsal koşulları arayan, kendisini ister anarşist ister komünist olarak adlandırsın, devrimcidir.

Yeryüzünün meyvelerinin her canlıya ait olduğunu ve yeryüzünün bir kişiye ait olmadığını unutmuşsanız kayıpsınızdır.

Ancak, Din ve sivil hükûmetin doğrudan bir karışımının tehlikesinin yanı sıra, dinî mülklerin, dinî mülkiyetli şirketler tarafından ebediyen muhafaza etme kapasitesinden sınırsız bir birikim içinde korunması gereken bir kötülük vardır.

Toplumsal kötülüğün kaynağı "Bu benim!" diyen kişi değil, "Sen benim eşitim değilsin," demeyi ilk akıl eden kişidir.

Politikacıları unutun. Onlar önemsiz. Politikacılar size seçim hakkı tanındığı fikrini sürdürmek için varlar. Hakkınız yok. Seçim hakkınız yok. Sahipleriniz var. Size sahipler. Her şeye sahipler. Bütün önemli topraklara. Kolektif şirketleri denetliyorlar ve sahibiler.

Her şeyin mülkiyeti, tüm toprak mülkiyeti gerçekte insanların mülkiyetidir. Kim dünyayı diğerlerinden, kitlelerden alıkoyan, diğerlerini kendisi için çalışmaya zorlar. Özel mülkiyet, hırsızlık ve esirliktir.

Dünya kimsenin özel mülkü değildir. Dünyanın hiçbir efendisi olmasın; o zaman biz erkekler özgürüz.

Dünyaya yeniden sahip olmalıyız. Sosyalizmin toplulukları toprağı yeniden dağıtmalıdır.