#meslek

Doktorlar sık sık duygusallıktan yoksunlukları, rüşvetle ilgili kokuşmuşlukları ve aptalca ya da aşırı tutkunlukları yüzünden kınanırlar. Ancak onlar bize hayatlarının ilkbaharını feda ettiklerini; öbür insanlara yararlı olmak üzere yirmili ve otuzlu yaşlarında en değerli yıllarını tümüyle yitirdiklerini hatırlatmazlar bile. Dahası pek çok yokluğa göğüs germiş, çoğu doktor bütün bu zaman dilimleri içinde bir düzine geceyi bile gerçek uykuda geçirmemiştir. Pek çoğu bu yolda evliliklerini kurban etmiş ve çocuklarının büyümesini izlemenin benzersiz fırsatını kaçırmışlardır. Bu nedenle doktorlar dünyanın kendilerine zenginlik, saygınlık ya da toplumsal yeri sağlamak gibi bir bedeli borçlu olduğunu savunduklarında onların bu istekleri tümüyle nedensiz değildir. Ayrıca asık suratlı istatistikler göstermektedir ki, doktorlar sık sık hastalarından daha kötü acıları çekerler.Çünkü kimse yıkılan bir evliliği onaramaz ya da babasının sürekli savsaklamaları yüzünden yıkıma uğramış çocukların ahlakını düzeltemez.

Yaptığım her iş birbirini besliyor, hiçbirinden vazgeçemiyorum. Önüme bir şey çıktığı zaman bu beni ilgilendirmiyor diyemiyorum. Hekimlik böyle kışkırtıcı bir meslek. Mesela poliklinikte oturuyorsun top oynayan bir çocuk gelip sana hikâyesini anlatıyor. Ben kulübün yerini soruyorum, bir uğrayayım diyorum. Bir bakıyorum kulüp başkanı olmuşum. Ne alakası var? Demek bazı şeyler için kışkırtılıyorum. Kışkırtılıyorsunuz ama her şeyi yapmak isteyen bir şey yapamaz gerçeği var. Keşke bir şeye odaklansam. Bazen söylüyorlar, “sen ampul gibi her yeri aydınlatıyorsun, bir yere odaklan” diye. Ama diğerleri beni gerçekten çok besliyor. Masa başına geçince bu mutlaka senaryoya da yansıyor.

Liste
Yükleniyor…