#keder

Ey tek heceli darlık...

Yine severmiydin beni simsiyah duman olsaydım.

Hüznün sayısız tonu, birçok yüzü vardır; çiçekler, kuşlar, rüzgârlar gibi. Ben, bazı yakın arkadaşlarım aracılığıyla hüznü, sevgiyi ve kederi anlatmaya çalıştım; her ne kadar bazıları tarafından anlaşılmaz ve inanılmaz bulunsa da.

Öldüğüm ağlamazın korkum odur kim ölicek
Seni kimler seve ben âşık-ı mahzûn yerine

Çalışkan arının kederlenmeye zamanı yoktur.

Mutsuzluğum sonsuza kadar sürer.

Gülmek bir güneştir, insanın yüzünden hüzün ve keder kışını defeder.

Keder doğuran hazdan kaç.

Keder en hafif zihinleri sallamayı öğretir.

Ağlamak, öfke, delice nefret, doruklarda aşk, doyumsuz sevinç, kahreden keder, kısaca hayat ve nefesindir.

Hafif acılar konuşabilir ama, derin acılar dilsizdir.

Çocuğumun mezarına ancak kalabalık çekildikten sonra gidebildim. Orada bile hala beni görenler varmış gibi ağlamaya cesaret edemiyordum. Kızıma: "Kurtuldun çocuğum" dedim. "Yaşasaydın muhakkak bedbaht olacaktın. Kurtuldun. Rahat rahat uyu. Keyfine bak!"

Dünya can çekişen yüreğin telleri üzerinde gidip gelirken, kederin müziğini çalar.

Başım alıp hangi yere gideyim
Gittiğim yerde buldu dert beni
Oturup benimle ibadet kıldı
Yalan söyledi de yüzüme güldü
Yalın kılıç olup üstüme geldi
Çaldı bölük bölük böldü dert beni.

Felâketimizi başka biriyle taksim etmek saadettir fakat annelerle değil, annelerle değil. Annelere anlatılan kederler taksim değil zarbedilmiş (dövülmüş) olur.

Mecnun’un kederi kaderimiz olsa, isyan ederdik.

Dağ başındasın; Derdin günün hasretlik; Akşam olmuş, Güneş batmış, İçmeyipte ne halt edecekdin?

Yok derdümüze ölümden özge dahı çâre Hâsıl bu ki mihnet-zede bî-çâre-i ışkuz

Bir bakmışsınız benim cenazemde başka sanatçılarla röportaj yapmışsınız. Gün gelecek tiyatro sanatçıları ölecek. Tiyatro perdesi üstümüze üstümüze yıkılacak. Seyirci üzülmesin. Ben ve benim arkadaşlarım, onların kederini alıp götürecek. Onlara sadece gülmek kalacak.

Seni hasta eden dışarıda yağan yağmur değil, içine yağan yağmur.

Ekmek hepimize yetmiyor, kitap da öyle ama keder... Alabildiği kadar.

Bir insanın yaşam boyu yaşadığı kederin ve sevincin düzeyi ve çeşidi farklı olsa da onların yarattığı toplam ruhsal etki her insanda eşit düzeydedir.

Evlerin pencerelerini tamamıyla açabilen tek bir rüzgâr biliyorum: Ortak keder.

Yapayalnızdım; yanımda kederimi dağıtacak, beni en korkunç hayallerin sarsıcı ağırlığından kurtaracak hiç kimse yoktu.