#insan doğası

Ben esrarlıyım, ben karanlığım diye bar bar bağıran şeyin esrarı kalır mı?

Akıllı ya da değil, hepimiz hata yaparız ve belki de akıllı hatalar en kötüsüdür, çünkü çok dikkatli bir düşünce onların içine girmiştir.

Ne var ki anlamadığı şeye önem atfetmek cahilin doğasında vardır.

Köpeğimi bile başkasına daha çok ilgi gösterdiğinde kıskanırım.

Hayat, hep bir çelişkilerle baş etme, hep bir karar verme, seçim yapma zorunluluğunda bırakıyor insanı. Çelişkiler bazen gerçekten çok yorucu ve yıpratıcı olabiliyor. Bir karar vermek gerekiyor hayatta ve o kararı her zaman o kadar kolay veremeyebiliriz ama ciddi bir baskı da var. Çelişkili olmama talebi var reel hayatta. Bu çelişkilerden yorulduğumuz an da kendimizi biraz daha emniyette, daha az sorgulanacak, daha az yargılanacak bir alana almaya çalışıyoruz. Ama o emniyetli köşeler de şu açıdan pek emniyetli değil; orada hiçbir iletişiminiz olmadığı için, insanlardan size, sizden insanlara hiçbir akış olmadığı için de bir nevi hayattaki bağışıklık sisteminiz çökebilir. Aslında o yüzden de sadece mecburen değil belki de o gidiş gelişler. Bir şekilde ne kadar tehlikeli görürseniz görün oraya dahil olmanın size getirdiği bir takım konforlar var. Rahatlamalar var, onay alma ihtiyaçları var.

Hata yapmak insandır, ama işleri gerçekten kirletmek için bir bilgisayara ihtiyacınız vardır.

İyiliksever olmakta istisna ya da asalet içeren bir şey olmadığını düşünürüm. Diğer türlü davranışlar beni şaşırtır.

Şu an anlıyorum ki madde kullanmak baş ağrısı olmadan aspirin almak gibi bir şeydi. Her garip şey yapan insanın garip olduğunu düşünüyordum. Artık diğer insanları garip olarak nitelendiren insanların garip olduğunu anladım.

Homo religiosus, onu ölümünün ve dağılmasının sonuyla yüzleşmekten kurtarmak için saygı duyduğu ve taptığı dini semboller icat eder. Yardım ve destek sağlamak için cennet kurguları tasarlar. Yüce kendini aldatma eylemlerinde, çeşitli zamanlarda ve çeşitli yerlerde, kendisine vaat ettikleri şeyden dolayı en inanılmaz mitlere inancını itiraf etmeye istekli olmuştur.

İnsan, kendi dünyasının dışında gezinmek ister; mükerrer denetimlere, hırslı, çılgın deneyimlerine bakmaksızın, hâlâ imkânsız olana kalkışır; araştırmalarını görünen dünyanın ötesinde gerçekleştirmeye gayret eder ve sefaleti hayali diyarlarda arar. Pratik bir filozof olmadan önce metafizikçi olur. Hayaller üzerine meditasyon yapmak için gerçekler üzerinde düşünmeye son verir. Varsayımda bulunmak, hipotezlere kendini vermek için deneyimi ihmal eder. Aklını geliştirmemeye cüret eder, çünkü ilk günlerinden beri onun suçlu olduğunu düşünmesi öğretilmiştir. Yaşadığı dünyada mutlu olduğu imkânları düşünmeden önce, başka bir hayatın belli belirsiz yerlerindeki kaderini biliyormuş gibi davranır; kısacası, insan doğanın çalışmasını küçümser.

İstediğin kadar neşeli, iyicil, açık fikirli, başkalarına zararı olmayan biri ol: Bazıları mühürlüdür ve seni karanlığa çekmek isterler. Bazı insanlar, başka insanların karanlığına maruz kalmaya fazlaca alıştıkları için, senin aydınlığını bile kötüye yorarak, hakkında olmadık kusurlar üretebilirler.

Kuşaklar, inançlar, halklar değişse de kutsal mekânlar sürekliliğini korur. Çünkü inanmak ihtiyacı ve kutsallık özlemi, genetik bir kod gibi insanların içindedir.

Kötü şeyler hep başkalarının başına gelir sanırız.

Alışkanlıktan daha büyük bir şey yoktur.

Dünyayı aldatmak istiyorsanız, doğruyu söyleyin.

Vicdan ile korkaklık aslında tümüyle aynı şeylerdir, vicdan daha ticari bir isimdir, hepsi bu.

İnsan kendi kişiliğinde konuşurken çok az kendisidir. Ona bir maske ver, sana doğruyu söyleyecektir.

Her azizin bir geçmişi, her günahkarın bir geleceği vardır.

Dostun üzüntüsüne acı duyabilirsin. Bu kolaydır; ama dostun başarısına sempati duyabilmek, sağlam bir karakter gerektirir.

Her birimiz Cennet'i de Cehennem'i de içimizde taşıyoruz.

En iç, en içten, en içteki sesine bile aykırı düşebilir mi kişi? Düşer...

Kimse, kendi gölgesinin dışına sıçrayamaz, sahip olduğu inançların dışında bir inanca da sahip olamaz.

Hep acıyla doğarız, bizimle büyür, zamanla alışırız; kol bacak sahibi olmak kadar olağanlaşır acı çekmek.

Çağdaş insan, yüzyıldan beri, öğüt dinlemeyen insandır.