#erteleme

Başlamanın en iyi yolu, konuşmayı kesip yapmaya koyulmaktır.

Yarının işini yarına bırakma!

Bilgisizce yaşanan bir hayat tatsız tuzsuz, endişeli geçer; her şeyi geleceğe atar.

Şimdi çok erken, yarın ise çok geç.

Çoğu insan hayatını, sanki gelecekte kullanacağı bir elbisenin provasıymış gibi yaşar. Oysa hiç öyle değildir.

Gerçekte mutlu olmamız için , içinde bulunduğumuz andan daha iyi bir zaman yoktur. Şimdi mutlu olmayacağız da ne zaman olacağız?

Şimdi çok erken, yarın ise çok geç.

Yapacağım diye vakit geçirme, yaptım de!...

Sanıyorum insanlar felsefi açıdan ikiye ayrılıyorlar. Umursayanlar ve umursamayanlar, yapanlar ve sürekli erteleyip asla yapmayanlar.

Kalkıp bir kâğıda kocaman harflerle “erteleme” yazmalı çünkü hava her gün böyle güzel olmuyor.

Hep uygun zaman beklerseniz, fazlaca beklemek zorunda kalabilirsiniz.

Kişi savaştan kaçınmak için asla bir karışıklığın sürmesine izin vermemelidir; çünkü savaştan kaçamazsın, kendi zararına ertelersin.

Gerçek anlamda çok az insan gerçekten bugünü yaşar, çoğunluğu bir başka zaman yaşamaya başlayabilmek adına bekler ve biriktirir.

Canınız hiçbir şey yapmak istemediğinde toplantı düzenleyin.

Bir şeylere üzülüyorsam, tuvalete gitmem gerekse bile gitmem. Üzülmekten gidemem. Üzülmeyi bırakıp gidemem.

Ne var ki bu göreceli rahatlama seni tuzağa düşürmek için çok uzun zaman önce okunmuş olsa da şimdi yeniden okunabilecek kitaplar ve hep okumuş numarası yaptığın ama artık gerçekten oturup okumanın zamanı gelmiş olan kitaplar biçiminde pusu kurmuştur.

Bugün okuyabileceğin kitabı yarına kadar asla bırakma.

Hep meşgulsen, hiç müsait olamazsın. Hep zamanının olmadığını söylersen, hiç zamanın olamaz. Hep “yarın yapacağım” dersen, yarın hiç gelmez.

Hayat, denildiği gibi, çoğumuz için uzun bir erteleme.

Zorluklar, zamanında yapmadığımız kolay şeylerin birikmesiyle oluşur.

Ölüm, biz insanların hep ötelediği, halı altına attığı bir şey.

İnsanlar güncel yaşamın zorunluluklarıyla elleri kolları bağlı duruma sokmuşlardı kendilerini. Sanki sonsuz zamanları varmış gibi ,ertelemelerde yaşayıp durmuşlardı.

Ey nefsim, sonra tevbe ederim ve iyi şeyler yaparım, diyorsan ölüm daha önce gelebilir, pişman olup kalırsın. Yarın tevbe etmeyi bugün tevbe etmekten kolay sanıyorsan aldanıyorsun.

Yarın bambaşka bir insan olacağım diyorsun. Niye bugünden başlamıyorsun?