#eğitim

Tükenmiş bir devri bir kültürü yaşatacağız safsatası ile tekrar eğitim tezgahına koymak aptallık değilse ihanettir.

Değişmez dini kuralları yaşam tarzı olarak kabul eden toplumlar çoğunlukla merak duygularını bastırır. Çocukken anne babamıza, “Tanrı var mı yok mu” diye sorduğumuzda ya bize vurmuş ya ağzımızı kapatmışlardır. Eğer bir çocuk, daha o çağda bazı şeylerin yasak olduğu için düşünülmemesi gerektiğine alıştırılmış ise o çocuğun artık ileride bir doğabilimci olarak yetişmesi mümkün değildir. Değişmez inanç kurallarını ilke kabul eden bir düşünceyle bilim yan yana yürüyemez.

İhtiyacımız olan şey, yasaklayıcı evlilik yasaları değil, ıslah edilmiş bir toplum, bu konularda bireysel görevi öğretecek eğitimli bir kamuoyu.

Sakın çocuğa her şeyi öğretmeye kalkmayın. Her neyi öğretiyorsanız, onu iyi, çok iyi öğretin ki çocuk öğrenmeyi ve düşünmeyi öğrensin.

Kadınlar; doktor, avukat ya da öğretmen olmak için değil, kendi çocuklarını üstün nitelikli insanlar haline getirmek için yüksek eğitim görmelidirler.

Çocuklar, anne ve babalarının kötü örnekleriyle bozulmaya devam ettikçe yeni bir dünya kurulamaz.

Hayvanlara karşı acımasızlık ne gerçek eğitim, ne de gerçek bilginlik ile bağdaşır.

Çocuğun yetiştirilmesi, hazır fikirleri dayatmayan, ancak çocuğun doğal olarak kendini açmasına yardımcı olacak yöntemlerle bir özgürleşme süreci haline gelmelidir.

Çocuğun kabul edilen kavramlara adaptasyonunu zorlamak değildir. ama onun özgünlüğüne, inisiyatifine ve bireyselliğine bedava oyun vermek.

Temelde çocuğa yardımcı olan bu tür eğitim yöntemleri 'Taklit niteliği ve bilgi tutkusu, sağlıklı bir entelektüel bağımsızlık nesli geliştirecektir.

Sadece eğitimi zorlama ve kısıtlamadan kurtararak, çocuğun kendiliğinden ilgisinin ve içsel teşviklerinin tezahürü için ortamı yaratabiliriz.

Çocuğun doğal eğilimlerinin ve gizli duygusal ve zihinsel yetilerinin gelişmesine elverişli rasyonel koşullar sağlayabiliriz.

Hiçbir zeki radikal, gençlerin akılcı eğitimine duyulan ihtiyacı anlayamaz.

Öğretmenler olarak sisteme dışarıdan bakmayı öğrenmeniz, nerede bozukluk var görmeniz gerekiyor.

Bizi ilgilendiren konu yalnız barışı kurmanın ve korumanın teknik çareleri değil, aynı zamanda kafaları eğitmenin, aydınlatmanın yoludur.

Umarım iki okul arasında bilgisiz kalmaz. Eğer özel okulda kalacaksa özel okulun özel eğitimini almayı kabul etmeli; eğer sadece bir kendini bilime adamış bir bilim adamı olacaksa, vaktini bu özel okulda boşuna harcıyor.

Türk halkı, Kuran’ı Türkçe olarak okuyup öğrenebilme olanağına, ancak laik cumhuriyet döneminde sahip olabilmiştir.

Demokrasi bir yaşam biçimidir. Yaşanmadan öğrenilemez!

Eğitim, belli bilgileri empoze etmek değildir, onun adı propagandadır. Eğitim, insanların hayalgücünü büyülemektir.Ya bizdeki bakanlığın adını değiştirmek lazım, ya da yapılan şeyi değiştirmek lazım.

Bilgisizlik koca bir ulusu tutsaklığa sürükler.

Gençlerimizin birçok eksikliği, umumî kültür seviyesinin düşüklüğünden geliyor.

Çocuğu kendisi olmasında elbette rahat bırakmalı. Fakat yaşının üstüne çıkması imkânları da daima verilmeli, hattâ biraz da zorlamalı.

Bizim ortaokullarımız, liselerimiz, bazı sergilerde boşuna işleyen makinelere benzer.

Gençlerimiz ihtirassız, hatta heyecansız; gençlik birtakım meselelere açılmak, onları hararetle yaşamaktır. Boşlukta ne san'at eseri, ne de fikir olur. En dışımızda görünen bilgi bile içimizde yaşayan bir azap şeklinde olmalıdır. Mektep bitirmek için mektep bitirilmez. Her genç enginde bir gemi gibi her an kendi kendisine "Ben neyim?" "Niçin buradayım?" "Ne yapmak istiyorum?" sualini sormalıdır. Bunu yapmayan genç hiçbir zaman genç olamayacak bir ihtiyardır. Yani ölü olarak yaşamayı kendiliğinden kabul etmiş demektir.