#acı

İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırdır.

Mutluluk kaledir. Çünkü mutluluk senin gibi üzgün ve acı çekenleri görmezden gelebilen, açlığa ve yoksulluğa sırt çevirebilen şanslı azınlığın tadını çıkarabildiği kapalı bir alandır.

Bu hayatta doğru düzgün yaşamanın yolu, zevkin de acının da nimetlerinden yararlanmaktan geçer.

Çocukların ve azizlerin zalimce öldürüldükleri bu dünyada, tanrılar da böyle hissetmezler miydi?

Gerçek hayatta acı çeksen bile ölmemen gerekir.

Dünyada her şeyi, bir gün, acı ile kaybetmek için kazanırız.

Onu öldürmeyen şey onu daha güçlü yapar.

Ne kadar çok acı çekmesi gerekmişti, bu kadar güzel olabilmek için!

Aslında kötülüklerin en kötüsüdür umut, çünkü insanın çektiği eziyeti uzatır.

Ama acı bilmeyen mutluluk bir uyku; yaşamak ise ancak ölüm olduğu için var. Bir çocuk gibi ölümsüz olasın ve uyuyasın mı istiyorsun?

Gerçek acı, coşturucudur. Güçsüzlüğünü ayaklarının altına alan insan yükselir.

İçinde yaşadığım zorunluluk, bana çoğu zaman acı verdi.

Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın.

Acılarımı boğmaya çalıştım; ama pislikler yüzmeyi öğrendiler ve şimdi ben, bu hoş ve iyi his tarafından alt edildim.

Hayatta insanın başına gelebilecek en iyi şey acıya alışıyor olmasıydı.

Acılar geçicidir. Ama her sevinç, en derin sonsuzluğa uzanır.

Başıma gelen en iyi şey acı çekmeye alışmaya başlamam.

Tek bir şey için ağlanmaz, birikmiştir...

Ben acının ve devrimin kadınıyım.

Köle tacirlerinin çanıyla kiliseninki ortaklaşa çalıyor ve kalpleri kırılan kölelerin acı feryatları, dindar efendilerinin dinsel çığlıkları arasında boğuluyor.

Ben savaşı gördüm. Karada ve denizde savaşı gördüm. Yaralılardan akan kanı gördüm. Çamurda ölüleri gördüm. Yıkılan şehirleri gördüm. Açlıktan ölen çocukları gördüm. Annelerin ve eşlerin ıstırabını gördüm. Savaştan nefret ederim.

Dünyanın her tarafında insanlar acılarıyla övünür ya da sızlanırlar.

Savaşın toz dumanında yuvarlanan adam; can çekişen arkadaşının kanıyla kanı karışmakta, Beklerken leş kargalarına yem olma sırasını. Evet, her kişide tüm dünya sızlanmakta. Hepsi ıstırap için doğmuş, birbirini yok etmekte. Peki, bu korkunç kaos ne için? Her birimizin acısı hepimize mutluluk mu dersin! Ne kutsanacak dünya, öyleyse!!!

Tüm duyarlı nesneler, aynı günde doğmuş benim gibi acı çeker, benim gibi ölürler. Kartal ödlek kurbanı üstüne çullanmış... Titreyen organları kanlı gagasıyla parçalar.