Titus Lucretius Carus

Akıl yoksa yaşam, karanlıkta bir çabalama. Kör karanlıkta nasıl ürkerse çocuklar. Üstlerine bir şeylerin yürüdüğünü sanırlarsa. Bizler de o kadar temelsiz korkuların. Pençesinde buluruz kendimizi duru gün ışığında. Ne günün ilk ışıkları işler bu kuşkulara. Ne ergen gün. Alt edilebilir bunlar ancak. Akıl erdirmekle doğanın işleyişine ve yapısına.

Ne yazık mutsuz insan yüreğine! Ne yazık Düşten yoksun insan kafasına Akıl yoksunluğundan doğar temelsiz korkular Alt edilebilir bunlar ancak... Akıl erdirmekle doğanın işleyişine ve yapısına.

Birer hasta adamız hepimiz, hastalığımızın kaynağından habersiz, Bazılarımız öfkesini bilmiyor, Bazılarımız suçunu, Bazılarımız hatasını, Bazılarımız nefretini, Acınacak haldeyiz, Hastalığımızın kaynağını bilmiyoruz.

Gittiğimiz yerlere zincirlerimizi de götürürüz kendimizle birlikte. Hiçbir zaman tam bir özgürlük değil kavuştuğumuz. Durup bakarız bırakıp gittiklerimize; hep onlarla dolu kalır düşlerimiz.

Çocukların kör karanlıktan korktuğu gibi bizde aydınlıktan korkarız, çocukların karanlıktan dehşetle beklediklerinden daha korkunç olmayan şeylerden...

Hayat bir işinize yaramadıysa, boşu boşuna geçtiyse, onu yitirmekten ne korkuyorsunuz? Daha yaşayıp da ne yapacaksınız?

Ölüm size ne sağken kötülük eder ne ölüyken: Sağken etmez, çünkü hayattasınız; ölüyken etmez, çünkü hayatta değilsiniz.

Doğanlar hem yaşamayı hem de ölümü kabullenirler ve arkalarında çocuklar bırakırlar; böylece ölüm yeniden doğar.

Aklı ve gerçekleri kullanan bir insan mükemmele erişecektir. Doğa insanın akıl gücüne bir sınırlama getirmemiştir.

Her şey değişir ve hiçbir şey olduğu gibi kalmaz. Doğa herşeyi değiştirir ve herşeyin şeklini değiştirmeye zorlar.

Geçmişte çok sık olarak, din suç ve utanç verici eylemler ortaya çıkardı ... Din kaç tane kötülüğe neden oldu?

Bir görevin ne kadar zor göründüğü önemli değil... Kalıcılık ve istikrarlı eylem sizi baştan çıkaracak.

Bazı şeyler değiştiğinde ve uygun sınırlarını aştığında, bu aynı zamanda o değişimin ölümü olur.

Bütün dinler cahile, aynı ölçüde ulvi. Siyasetçiye, aynı ölçüde kullanışlı. Filozoflar için saçmadır.

Görmüyor muyuz; bocalıyor insan, aranıyor, hep yer değiştiriyor, yükünü atmak ister gibi..

Toprak... Evrensel ana, ortaklaşa mezardır da. Bir yandan aşınırken, bir yandan tazelenir.

Zevkin kaynaklarında öyle bir acılık var ki, çiçekler arasında bile olsa boğazımızı yakar.

Aptallar ayetlerde gizlenmiş olarak gördükleri şeylere hayran kalır ve onları severler.

Değişmek, dağılmak; yok olmaktır. Parçalar oynar yerinden, bozulur düzenler...

Ben varken ölüm yok, ölüm varken ben yokum; o halde korkacak ne var?

Cehennem, akılsız ölümlülerin bu dünyada sürdüğü yaşamdır.

Mademki ölümün ününe geçilemez, ne zaman gelirse gelsin.

Batıl inanç şimdi sırayla çöktü ve ayaklar altında ezildi.

Birer hasta adamız, hastalığının kaynağından habersiz.