John Fante

Dünyayı sarsmayacak, kimseyi öldürmeyecek, tek bir mermi bile sıkmayacak ama siz onu ölünceye kadar unutmayacaksiniz.

Yalnızlık onu da damgalamıştı, tanımlanamaz bir yabancıydı. Sen istememi istemiyorsan ben de istemem.

Takma kafana, tek başına yola çıktıysan, kimse sana hesap soramaz, yanlış yolda yürüyorsun diyemez.

Bütün dünyayı kazanıp kendi özünü kaybetmekten acı çeken bir insana ne faydası olur?

Bir zamanlar inandığım efsanelerdi, şimdi ise efsane olduğunu düşündüğüm inançlardı.

Çirkin bir dünyada yaşıyoruz. Ama ben değiştim, yeni bir hayata başladım.

Erkekler kadınların duygularından anlamazlar. Anlayamazlar. Bencildirler.

Ölüler hayata döner mi? Kitaplar hayır diyor, gece evet diye haykırıyor!

Bildiğim dünyanın dışına çıkmıştım, dönüş yolunu bulamıyordum.

Tanrım, üzgünüm artık bir ateistim ama Nietzsche'yi okudun mu?

O denli yaraladılar ki beni, kitaplara sığındım, içime kapandım.

Söyleyecek çok şey vardı ama söylemenin yolu yoktu.

Tanrı her yerde ise Pazar günleri kiliseye gitmek niye?

Benliğini yitirmiş biri dünyaya sahip olsa ne fayda?

Yaşamak yeterince zor, ölmekse büyük işti.

Et düşkünlüğü delilik derecesine varmıştı.

Bana iyi davran, çünkü çok yalnızım.

Er ya da geç hepimiz öleceğiz.

Varsınlar deli sansınlar beni!