James Joyce

Dünya denilen bu kokuşmuş çöplükte her şeyden şüphe edebiliriz; bir annenin sevgisi hariç.

Bizler şüpheci, hatta deyim yerindeyse, düşüncenin eziyeti altında bir çağda yaşıyoruz.

Kaçtığını düşünürken kendinle karşılaştın. Eve giden en kısa yol, en uzun olandır.

Öğrenmek için mütevazı olmak gerek. Ancak hayat en büyük öğretmendir.

Yağmuru hisset, toprağa dokun, doğayı özümse, kendini dinle ve yola çık.

Zihniniz, içine koyduğunuz şeyi tam olarak size geri verecektir.

Haddini bilmenin en sağlam yolu onu zorlamaktan geçiyordu.

Geçmiş veya gelecek yoktur; sadece sonsuz bir şimdi vardır.

Ekmek parçasını sadece ekmekle yaşayanlara bırakalım.

İnsanın eylemleri, düşüncelerinin en iyi tercümanıdır.

Yol nedir ki : Başladığınız noktaya ergeç dönersiniz.

İnsan dürüst olmalı, kendi hatasına da gülebilmeli.

Yoksa bütün beyaz şeyler ıslak ve soğuk muydu?

Kendimizi veremeyiz, ancak kendimizin olabiliriz.

Düşüncelere işkence edilen bir çağda yaşıyoruz.

Tarih benim uyanmaya çalıştığım bir kabustur.

Gözün görmediği şeye yürek nasıl üzülsün ki?

Girmek için cennete, cehennemden geçmeli.

Kaçtığını zannederken kendine toslar insan.

Başkalarının efendisi de olma, kölesi de.

Kendin dışında birini tanımak zordur.

Düşünce, düşüncenin düşüncesidir.

Hatalar yeni keşiflere açılan kapıdır.

Yokluk, varlığın en yüksek şeklidir.