Isaiah Berlin

Özgürlüğe her zaman kendi iyiliği için değer vermiş olanlar, seçme özgürlüğüne sahip olmanın ve seçilmemenin, insanları insan yapan şeyin devredilemez bir bileşeni olduğuna inanmışlardır.

Yirminci yüzyılın büyük bölümünü yaşadım. Şunu da eklemeliyim ki, kişisel zorluklar çekmeden yaşadım. Onu sadece Batı tarihinin en dehşet verici yüzyılı olarak hatırlıyorum.

Özgürlük ve eşitlik, kendiliğindenlik ve güvenlik, mutluluk ve bilgi, merhamet ve adalet - tüm bunlar, yalnızca kendileri için aranan nihai insani değerlerdir.

Dinsizliğin nelerden nefret ettiğine, onu neyin öfkelendirdiğine, neye her zaman, her yerde ve hiddetle saldırdığına bakmak gerekir - gerçek bu olacaktır.

Gericiliğe, yobazlığa ve otoriter devlete karşı çıkan, insan hakları ve makul bir toplum düzeni için ortak bir davada mücadele eden savaşçı yoldaşlardır.

Eleştiriyi yasaklayan veya kısıtlayan herhangi bir rejim, totalitarizme veya başka bir tür fanatizme doğru yol alıyor demektir.

Ütopyaların değerleri vardır - hiçbir şey insan potansiyellerinin yaratıcı ufuklarını bu kadar harika bir şekilde genişletemez.

Akademisyenlerin ve yorumcuların sorunu, fikirlerin doğru olup olmadığından çok ilginç olup olmadığına bakmalarıdır.

Yalnızlık başkalarından uzak yaşamak değildir, söylediğin şeylerin başkalarına uzak, anlamsız, anlaşılmaz gelmesidir.

Özgürlüğün temel duygusu zincirlerden, hapsedilmekten, başkaları tarafından köleleştirilmekten kurtulmaktır.

Özgürlük özgürlüktür, eşitlik ya da hakkaniyet ya da adalet ya da insan mutluluğu ya da rahat bir vicdan değil.

Hem özgürlük hem de eşitlik, yüzyıllar boyunca insanoğlunun peşinden koştuğu başlıca hedefler arasındadır.

Bir seçim yapmaya mahkumuz ve her seçim telafisi mümkün olmayan kayıplara neden olabilir.

Gerçeğin keşfedildiği zaman mutlaka ilginç olacağını varsaymak için önceden bir neden yoktur.

Bilimsel ilerlemeyi durduramazsınız; felakete yol açan, silahlar değil, onları kullananlardır.

Bilim, onsuz ahlak ve sanat olmayan özgürlük bilincini yok edemez, ama onu çürütebilir.

Totaliterlerin yok ettiği veya susturduğu ilk insanlar fikir adamları ve özgür zihinlerdir.

Adaletsizlik, yoksulluk, kölelik, cehalet - bunlar reform veya devrimle tedavi edilebilir.

İnsan meseleleriyle ilgili tüm temel inançlar, kişisel bir çıkmazdan kaynaklanır.

Kurtlar için özgürlük, çoğu zaman koyunlar için ölüm anlamına gelir.

İnsanlığın çarpık kerestesinden tamamen düz bir şey yapılmadı.

Filozoflar çocukça sorular sormaya devam eden yetişkinlerdir.

Yalnızca barbarlar nereden geldiklerini merak etmezler.

Ben çok politik düşünen biri değilim.