Carl Gustav Jung

Anlayabildiğimiz kadarıyla, insan varlığının yegane amacı, varlığın karanlığında ateş yakmaktır.

Çocukta değiştirmeye çalıştığımız bir şey varsa, bunu önce kendimizde arayıp değiştirmeliyiz.

Düşünmek demek, sadeleştirmek, önemli olanın altını çizmek, önemsizi ayıklamak demektir.

Gitmek isteyeni zorla tutmaya çalışmayın aksi takdirde size doğru geleni göremezsiniz.

Hayatta en acıklı şey, bir insanın problemin kendinden kaynaklandığını görememesidir.

Hayvan sürüleri kalabalıklaştıkça akıllanır; insanlar, kalabalıklaştıkça aptallaşır.

Bir zehrin etkisinden kurtulmak istiyorsan, onu son damlasına kadar içeceksin.

Kabul etmediklerimizi değiştiremeyiz. Reddetmek bizi özgürleştirmez, bunaltır.

İnsan ışığı düşünerek değil, karanlığı şuurlu hale getirerek aydınlanabilir.

Ben başıma gelen şeylerin toplamı değilim, ben olmayı seçtiğim şeyim.

İçimizdeki karanlığı göze almazsak bütünlüğümüze asla ulaşamayız.

Düşünmek zor bir sanattır. Bu sebeple çoğunluk sürüyü takip eder.

Bana aklı başında bir adam gösterin size onu iyileştireyim.

Yan yana toplanan milyonlarca sıfır, maalesef, bir etmez.

Bazıları karşısındakini anlayamadığında, ona aptal der.

Fanatizm, iç dünyasında çelişki yaşayanlarda bulunur.

Bilgi sadece doğruya dayanmaz, yanlışa da dayanır.

Neye karşı koyarsan, o ısrarla olmaya devam eder.

En büyük yanlış yanlışlıkların farkında olmamaktır.

İnsan, anlamsız bir hayata katlanamaz.

Yaşamımızın büyük bir bölümünü bilinçdışında geçiririz.

Yaşamım, bilinç dışının kendini gerçekleştirdiği öykülerden biridir.

Yalnızlık, insanın çevresinde insan olmaması demek değildir. İnsan kendisinin önemsediği şeyleri başkalarına ulaştıramadığı ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğu zaman kendisini yalnız hisseder.

Ruhun başka hiçbir şeye indirgenemeyecek kadar kendine özgü bir doğası vardır.