Can Yücel

Anneme olan sevgimi anlatacak kadar şair değilim.

Ilgaz, Anadolu'nun sen bir yüce dağısın. Eteklerinde kitaplar...

Galiba yoruldum. Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar. Kendimi her kaybettiğimde, Seni de kaybediyor olmaktan yoruldum.

Öyle içten ki yüreğimin en derinindeki yerin Çıkarı yok, çıkası yok, çıkarasım yok.

Anladım Yar'la bir olmayınca, Yer'le bir oluyormuş insan.

Ömür dediğin üç gündür, Dün geçti yarın meçhuldür, O halde ömür dediğin bir gündür, o da bugündür.

Ben de artık şiir düzmek değil, şiiri düzmek istiyorum.

Bi sen eksiktin ayışığı Gümüş bir tüy dikmek için manzaraya!

Terzi Fikri öyle bir giysi dikti ki Fatsa’ya O Gürcü öyle bir gürledi ki arkadaşlarıyla Noktalar, noktalı virgüller, askeri operasyonlar Kimseler çıkaramaz Fatsa’nın sırtından Emek hakkının sımsıcak çıplaklığını

Koyunlar keçiler ve koçlar için Ne kadar bayramsa Kurban Bayramı Bu barış var ya, bu barış Cephedekiler için o kadar barış

Kadınlar doğurdular beni bağıra bağıra Yine onlar öldürecekler beni aşktan Bağırta bağırta...

Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de, sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.

Devrimcilik gibi şairlik de İnen darbeyi duyabilmektir Kaslarının liflerinde

Ben gidiyorum dediğimde, 'gitme' diyen birini değil, Ben de geliyorum, yalnız gidemezsin ! diyen birini istiyorum.

Başımız üstünde demin gülüp duran gökyüzü Yedekte bir salapurya şimdi