Barış Manço

Taş üstüne taş koya koya, Yarattığın dünyanın Çöktüğünü görmek bir yana Bir de altında kalmak var ya!

Topraktan geldi insan, Yine toprağa dönecek İki lokma ekmek için Ömür boyu dövüşecek.

Rakı da bir ayran da içmesini bilene, Güzel de bir çirkin de sevdim diyene.

Unutma ki dünya fani, Veren Allah alır canı.

Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı var.

Yaz dostum Yoksul görsen besle kaymak bal ile.

Ben yaşanmış her şeyi seviyorum, birileri tarafından yaşanmış, paylaşılmış her şeyi seviyorum. Düşünülenin aksine ben tarih sevmiyorum, geleneği seviyorum. Tarih ölür, gelenek yaşar.

Ben yaşarken kendime sanatçı diyemem, çok ayıptır. Ancak on, yirmi, kırk yıl sonra diyebilirler.

Altın çöpe düşse değerini kaybeder mi? tenekeyi parlatsan hiç çeyrek altın eder mi?

Para, pula, ihtişama aldanıp kanma dostum İçi boş insanların bu dünyada yeri yok.

Bir gün ölürsem, öldüğüm günü değil, doğduğum günü hatırlayın.

Geçmişini bilmeyen bugününü anlayamaz ve yarınını kuramaz.

Bir ben var ki benim içimde benden öte benden ziyade.

Üç beş günlük dünya hayatı değmiyor hiçbir kavgaya.

Yaz Dostum, Kimse göçmez bu Dünya'dan mal ile.

İnsanın öğrenmesi gereken ilk dil tatlı dildir.

Ölüm, yaşam uykusundan uyanmaktır.

Boşa geçmiş ömüre yaşam denir mi?

Dünyada biraz huzur her şeye bedel.

Kimi tatlı peşide kimininse tuzu yok.

Bir dünya ki; Haklı haksız karışmış.

Ben hep sizin şarkınızı söyledim.

Dünya küçük, insanlar kardeş.