Sevmeden yaşamak yaşamak değildir. Az sevmek ise sürüklenmektir.

Zâten inancımız olmasa, vâr olmanın anlamı anlamsızlıktan başka bir anlama gelir miydi?

Hayat, ona ilgi duyan herkes için bir anlam ifade eder.

Bir insanın nasıl öldüğü değil, nasıl yaşadığı önemlidir.

İnsanların çoğu, yaşanmamış bir hayattan ölüyor.

Mücadele etmeyen bir adam yaşamıyor, hayatta kalıyor.

Yalnızca yaşamak bile, başlı başına bir çığlıktır.

Hiçbir şey olmamak ve hiçbir şeyi sevmemek, aynı şeylerdir.

Bir kadın olmadan yaşanmayacağı doğru değildir. Bir kadın olmadan yaşanmış olunmaz sadece.

Yaşamak sözlük sayfalarında kalmış adınız mı.

En ağır yük yaşamadan varolmaktır.

Her insanın tek bir yaşamı vardır.

Doğru, yaşamayı seviyoruz; ona alışmış olduğumuzdan değil ama sevmeye alışmış olduğumuzdan.

Çoğu insan düşünmeden nasıl yaşar? Dünyada çok insan var, onları sokakta fark etmiş olmalısın, nasıl yaşıyorlar? Sabah kıyafetlerini giyecek gücü nasıl elde edersin?

Eğer yaşam iyi değilse, o zaman bu dünyada neyin değeri olabilir? Çünkü var olmak hareket etmektir, yaşamaktır; oysa yaşamı kısıtlayan her şey, varlığın da kısıtlamasıdır.

Keşke onlara yaşamak ve para harcamanın aynı şey olmadığını anlatabilsem!

İnsan, anlamsız bir hayata katlanamaz.

Doğduğumuz dünya çok acımasız, ama aynı zamanda ilahi bir güzelliği var. Anlamlı oluşunun mu yoksa anlamsızlığının mı ağır bastığına karar vermek insanın yapısına bağlı.

Tek ciddi girişim yaşamaktır.

Sınırı yok bu hiçlik mertebesinin. Tarifi yok dünyadaki sahipsizliğimin.