Adam geçen haftaki derdini hala hatırlıyorsa, hafızası çok iyi demektir.

Mutluluk diye bir şey yoktur. Mutluluk ya geçmişte ya da gelecektedir. Ama ben şimdiyi yaşıyorum.

Mutluluk yarına ait değil. O bir varsayım değil. Mutluluk burada ve şimdi başlar...

İnsan, gününü ve yaşını yaşamanın zevkini duymalıdır. Çok kimsenin değişik özlemleri vardır: “On yaş genç olsaydım“ derler, “şimdi delikanlı olsaydım“ derler veya tam tersi “tekaüt (emekli) olsam da evde otursam“ derler. Ben böyle düşünmem. Ben her günümün iyi geçmesine, en iyi şekilde değerlendirilmesine çalışırım.

İnsan ufacık bir mutluluğu sindirmişse, hiç bir zaman dertlenmez.

Zamanı durdurup sonsuza kadar bu anda kalmak istiyordum.

Mutlu olmak için içinde bulunduğunuz andan daha iyi bir zaman olduğuna karar vermek için beklemekten vazgeçin.

Mutsuzluklar da sonsuz değildir. Bir bakıma mutluluğa benzerler, geçip giderler, daha doğrusu biçim değiştirirler.

İlk zamanlarda insanın gönül şenliği, mutluluğu sayılan bir şey, sonradan acı bir tasa, bir ağrı yığını oluyor...

İyi ve güzel şeyler ne kadar da çabuk gelip geçiyor.

Kıskançlığımız, kıskandığımız kişilerin mutluluğundan daha uzun ömürlüdür.

Bakarsın en acı gün, Yarın olur bir dün. Tanrı böyle istemiş, Kullarım gülsün demiş.

Bu an bitmesin, n’olur, öyle güzel ki.

Gerçek mutluluk, yavaş yavaş, azar azar gelir...

Zamanlarının büyük bir kısmını para kazanmak ve saklamakla geçiren insanlar, sonunda en çok istediklerinin satın alınamayacak şeyler olduğunu anlarlar.

Her gerçek mutluluk zamanın özgürleşmesini gerektirir.

Tam mevsimindesin sabrın.

Uğur Mumcu katledildiği gün, Villa'da çalışıyordum, 24 Ocak 1993, Temren haber verdi, hiç beklemiyorduk ve artık acele etmem gerektiğini düşündüm. Arkasından Eşref Paşa'nın, Şubat 1993 ve hemen sonra da Turgut Bey'in, Nisan 1993, ölümlerini idrak ettik. Zamanımın azaldığını hissettim.

Kurtuluş hep umulmadık zamandadır.

Ben bir Amerikan sevmez yaratığım; Amerikanofob olmaktan da mutluyum.