Her gözyaşının ayrı bir anlamı vardı. Her damlanın hangi zamanda, hangi mekânda, hangi kişiyle paylaşıldığı önemliydi. Gözyaşları ne kadar çok şeye tercümanlık yapıyordu! Damladığı, süzüldüğü, aktığı veya kana dönüştüğü zaman, hep ayrı manaları vardı. Gözyaşları gizli duyguları açığa vuran mektuplar gibiydi.

Gözbebekleri küçüldükçe üzüntünün şiddeti artar.

En köklü mutluluğu derin bir üzüntü duyabilme gücü olanlar yaşar.

Hazır gözyaşları acının değil, ihanetin göstergesidir.

Tek üzüntüm herkesin bizim kadar mutlu olamaması...

Yüreği yanmayanın, gözü yaşarmaz.

Ağlamak istedim ama insan ağlamak isteyince tek bir damla gözyaşı bile dökülmez.

Mezar taşlarının üzerine dökülen en acı gözyaşlarının nedeni; Söylenmemiş sözler ya da tamamlanmamış işlerdir.

Hiç kimse gözyaşlarını hak etmez, onlara layık olan kişi ise zaten seni ağlatmaz.

Bilim adamları henüz gözyaşından daha etkili bir antiseptik bulmayı başaramamışlardır.

Gözyaşları üzüntü kadar sevinç anlamına da gelebilir.

Üzüntüm, dayanma yeteneğimi geçmişti.

— İçimde isyan var!

Kin, insana akıllı işler yaptırıyor.(Ulucanlar Merkez Cezaevi, 28 Temmuz '88)

Nikah, sevginin tükeneceği korkusudur.Bu nedenle, sevgiyi tüketmedir.

Zorla güldü âmâlar, ağlamak mı ayıp?

Beni ancak bir âmâ gördü, göremeden anladı neler hissettiğimi. Dertsize zevâl olmaz. Bana ancak dilsiz anlattı dili olanın dile getiremediklerini. Teşbihte kusur olmaz.

Ne kadar güler ise düşman, o kadar ağlatır seni.

Belki de günahlarını yıkayacak akıttığın damla yaşlar; ya da yağmur olup üzerine yağacak haramlar.

Derdim kadar olsaydı kuvvetim, benimle baş edemezdi kasvetim.