Özgürlüğün bedeli, uyanık olmaktır.

Her kimsen o ol ve ne düşünüyorsan onu söyle, çünkü seni umursayanlar için fark edecek, umursamayanlar için fark etmeyecektir.

Bir insan kendini izlemezse asosyal kalır, kendini izlemeyi öğrenmek de bebekken anne tarafından izlenmekle başlar.

Gözünüzü açın.

Ormanda yol ikiye ayrıldı ve ben hep daha az kullanılanı seçtim. Bu hayatımdaki tüm farkı yarattı.

Bizim rahat bırakılmaya ihtiyacımız yok. Ara sıra bir şeylerden gerçekten rahatsız olmamız gerekiyor.

Ben başkalarını değil, kendimi kopya etmekten korkarım.

Bir maske taktığını fark ettiğin anda, o maske düşmeye başlamıştır zaten.

Bil ki, ancak kendin, kendi kendine, hiçbir başkasının yönlendirmesi, öğüt ve salık vermesi olmaksızın, kendin olabildiğin zaman, kendin olabileceksin.

Bir ölülerin, bir de ölüden farkı olmayan dirilerin günleri hep birbirine uyar, hep bir hava içinde geçer: artık duymazlar, işitmezler de onun için.

Yeni bir keşif için, yeni yerler değil, yeni bir bakış açısı gerekir.

Yeni manzaralar aramak yerine yeni gözler geliştirin.

Düzenli olarak sevdiklerimizle yüz yüze içten sohbetler yapabilmek, muhtaca ve âcize el uzatmak, edebiyat, sanat ve müziğin açtığı manzarada güzellikle hemhâl olmak, ibadet ve tefekkür edebilmek, tabiata açılabilmek için fazla mesaiden, yol trafiğinden, boş insanlardan ve boş konuşmalardan, televizyon ve ekran karşısında sürüklenmekten söküp geri almalıyız zamanımızı. Başkalarının yaşadığı gibi yaşamak zorunda değiliz. Bizim asli vazifemiz; sadece bize emanet edilmiş kendi özgün biricik hayatımızı ifa etmek.

Saçmalığa karşı en iyi savunma uyanıklıktır.

İnsan,her şeye kapılmamalı: Sesin ses olduğunu, insanın insan olduğunu anlamalı, düzen anlayışının, duygu ifadelerinin ve estetik dayatmaların basmakalıplığından uzak durmayı bilmeli.

Değişim kaçınılmaz. Büyüme isteğe bağlıdır.

Uyanık olmak, yaşam dolu olmaktır, farkındalıktır. Şimdiye dek tamamıyla uyanık bir insanla hiç karşılaşmadım. Gözümü dikip yüzüne bakabilir miydim eğer karşılaşsaydım?

Acı, anlayışınızı saklayan kabuğun kırılmasıdır.

Herkes büyük işler, büyük şahsiyetler, büyük sevinçler talep ederken, kendisini ve çevresindeki hayatı alışılmış bayağılığın,aptallığın ve hiçliğin hiç olmazsa bir milim üzerine çıkararak yükseltmek çok az kişiyi düşündürüyor.

Yalnız ötesine geçtiğimiz sürece sınırları hissederiz.