Bir insanın hem büyük ve hem de iyi olması pek enderdir.

Büyük adamların duyguları da büyük olur.

En büyük insan; kendini en çok sayıda insanın yerine koyabilen insandır.

Ufak işleɾ için kendini büyük göɾen kişi, genelde büyük işleɾ için küçüktüɾ.

İnsanı büyük ya da küçük yapan kendi iradesidir.

Büyük kusurlara sahip olmak, ancak büyük adamların imtiyazıdır.

İnsan, kendisini kızdıran şeyler kadar büyüktür.

Büyüklük, sahip olunan güçte, mevkide veya prestijde bulunmaz. İyilikte, alçak gönüllülükte, hizmette ve karakterde keşfedilir.

Önemli olan insanın inançları değil, bu inançların onu nasıl biri haline getirdiğidir.

En dayanıklı şeyler kişisel özelliklerdir.

Kötü insanlar, iyi insanları sınamaya yarar!

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

İyiden çirkinlik, kötüden güzellik bulaşmaz insana. Demem o ki, kötülerle olan iyiliğe; iyilerle olan kötülüğe fırsat bulamaz.

Ben, insanın iç güzelliğinin yüzüne vurduğuna inanırım.

İnsanın büyüklük duygusunu onaylıyorum, ancak ışık dünyaya vurup evrenin derinliklerine doğru gidiyorsa eğer, uzayda çok büyük perdelere ancak sığabilecek sayısız insan görüntüsü dolaşıyor zaten, ek olarak küçücük dünyanın üzerinde gönlübüyüklük yapmaya hacet yok gibi geliyor bana!

İki gözlü balık, üç gözlü yılan, dört gözlü insan, kimin kalbinde kaç göz varsa üstün olan odur; sadakat, basiret, minnet, itidal, adalet, merhamet, iyi niyet, saflık, mizah, yaratma tutkusu ve aşk insan kalbini dolu bir peteğe çeviren gözlerdir.

Gözlediğinde insan, gözlerini gökyüzünden büyük yapar.

Büyük bir adam biyolojik olarak küçük bir nedenle büyük olabilir; küçük bir adam da felsefi olarak büyük bir nedenle küçük yaratılmış olabilir.

Annesi terzi, babası berber olanları severim, insanı bir şey yaparak keserler çünkü

İyi insanda kötü söz kalmaz.