Üstlenmeye hakkım olan tek sorumluluk, her zaman doğru olduğunu düşündüğüm şeyi yapmaktır.

Vicdanıma göre değilde cüzdanıma göre hareket etseydim şimdi farklı yerlerde olurdum.

Bu karmaşık dünyada benim tek pusulam vicdandır . Çünkü vicdanı olmayan her insan, Nazi'dir.

Bizim bir elimizde silahımız varken diğer elimizde vicdan tartan terazi vardır.

Adalet kanunlarda bulunmaz. O vicdanımızın içerisindedir.

Vicdanı tatmin eden her neyse, gerçek de odur.

Vicdan, insanın pusulasıdır.

Vicdan, insanın içindeki tanrı'dır.

İnsanlar sadece konuştuklarından değil, sustuklarından da sorumludurlar.

Sakın ahlak kurallarını çiğnemeyin çünkü öcünü çabuk alır.

Vejetaryenlik, vücut sağlığı ve canlılığı üzerinde olduğu kadar zihin ve zihin faaliyetleri üzerinde de güçlü bir etkiye sahiptir. Diğer canlılara zarar vermeyi sonlandırmadıkça bizler, canavar ruhlularız.

Vicdanın açık olmadığında neye sahip olduğunu göremezsin.

İnsanların önemli bir kısmı, emrin meşru bir otoriteden geldiğini algıladıkları sürece, eylemin içeriğine bakılmaksızın ve vicdan azabı duymadan kendilerine söyleneni yapıyorlar.

Sorumluluk duygusunun ortadan kalkması, otoriteye boyun eğmenin en önemli sonucudur.

Belki de zorluk, vicdana otoriteye karşı daha iyi bir şans verecek siyasi yapıyı icat etmektir.

Eğer içimizde bir vicdan bulunuyorsa o doğuştan gelme değildir.

Ben ahlaksızlık yaparak ya da kuralların dışına taşarak bir başarı kazanmışsam onu bir başarı olarak algılamam, onu kendi açımdan bir yenilgi olarak algılarım.

“Vicdan Huzuru” başarılı olabilmenin temel şartıdır.

Özgür düşünceli bir insan için hayvanların çektiği acı, insanların çektiği acıdan daha katlanılmazdır. Zira ikincisinde, hiç olmazsa, çekilen acı lanetlenir ve neden olan suçlu ilan edilir. Oysa her gün binlerce hayvan en ufak pişmanlık duymadan, hiç lüzumu yokken katledilir. Birisi bundan söz edecek olsa alay edilir. Ve bu affedilemez bir suçtur.

Bir kimse kendisine insan diyorsa, biricik sınırı vicdanıdır.