Lütfen sabah kahvaltı veremeyeceğiniz, akşam masal anlatıp öpemeyeceğiniz çocuğu dünyaya getirmeyin. Çünkü sevgi başka bir şey. Uğraşmak istiyor. Sevgi için ‘vakit’ vereceksin, parayla olmuyor.

Hayatı, tevazu ile karşılamak benim için çok önemli.

Sevgi insanoğlunun tek yakıtı bence ve satın alınabilecek bir şey de değil. Bu ancak kendi içinde çoğaltabileceğin, hatta öğrenebileceğin bir şey.

Yaşamın genel geçer doğruları vardır: Hak, hukuk, adalet, sevgi, kardeşlik, birlik, beraberlik.

Övünme gereği duymayan, ortaya egosunu değil, yüreğini koyan bir insanı herkes çok sever.

Bu Dünya'da büyük şeyler yapamayız, yalnızca küçük şeyleri çok büyük bir sevgi ile yapabiliriz.

Modern dünya kendini sevmeyi yüceltir, oysa insanlığın en büyük ihtiyacı insanı sevmektir.

Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz.

Dürüstlüğü ve özgürlüğü ve vermeyi seviyorum.

Parlak bir kılıcı keskinliğinden ötürü sevmem, oku süratinden dolayı veya savaşçıyı zaferinden dolayı da sevmem. Tüm bunlar neyi savunuyorsa işte onu severim.

İçimizdekilerin en iyisi, aile sevgimizle ilgilidir. Kararlığımızın ölçüsü olarak kalır, çünkü sadakatimizin de ölçüsüdür.

Bu dünyadaki her şey tek bir şey dışında soyulabilir ve çalınabilir; bu bir şey, bir insandan mahkumiyet ya da sebep için sağlam bir bağlılığa doğru gelen sevgidir.

Günlerin ve yılların uzunluğu, ailemin ve arkadaşlarımın sevgisinden önemli değil.

Biz büyüklerimize saygı ve küçüklerimize sevgiyi öğrendik.

Anneme olan sevgimi anlatacak kadar şair değilim.

Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım.

Üç şey muhabbet doğurur: Din, tevazu ve bahşiş.

Benim misyonum şudur: Ben ne bir Kürt'ü vereceğim ne bir karış toprak vereceğim. Ben, hep Kürtlere sevgiyle yaklaştım. Kürtler olmazsa biz olamayız. Onlara hep kardeşlik getirdim, hep kardeşlik sundum. Ankara DGM'nin bir hakimi Turgut Okyar'dır, birisi de Orhan Karadeniz'dir; ikisine de geldiğim zaman ellerim kelepçeli şunu söyledim: ‘Değerli yargıçlar, bir gün bu ülkedeki Kürtlerimiz bizden ayrılmak istemezlerse, nihai olarak ayrılmak istemezlerse, sizin yüzünüzden değil, bu ülkede bir Yalçın Küçük olduğu için ayrılmayacaklar,' dedim.

İnsanın gelişmesi, kendisini sevmenin yerine karşı cinsi koymasıdır.

Eylülist Rejim, 12 Eylül öncesinin tüm değerlerini yasaklamayı temel ilke saydı. Bunların bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü, yasalarla, bir bölümünü baskılarla, bir bölümünü tekelci ekonomik zorlamalarla gerçekleştirmeye çalıştı. Edebiyat ve sanatta ise, 12 Eylül öncesinin yaratıları tümden unutturan ve reddeden bir eğilim ortaya çıktı.