Bir insan için ahlak terbiyesi ekmek ve elbiseden daha lüzumludur.

Ağaç yaşken eğilir.

İnsan disipline boyun eğdirilmelidir.

Eğitim görmekte olan her insan yarım insandır.

İnsan disipline boyun eğdirilmelidir.

Eğitim bizi biz yaptı.

Profesörü tanımak da yetmez. O milletin "öğretmenlerini de" tanıyacaksın, kafa orada oluşur. Bugünkü Türkiye’nin hâlini de öğretmenlerinden anlarsın. O iyi değilse, memleketin hâli de iyi değildir. Öğretmenin içinde “ışık” ve denge duygusu varsa, o ülke de belirgin nitelik vardır.

Ey askerim kurşunum, kulun hâli aynı kalem-i kurşun. Anlatayım şöyle ki; dışa kapanıktır başı, yavaş açılır dışa ilki. Ucu sivrildikçe olur sanki ormanda gezen tilki.

Mesleki eğitimden önce ‘insanlaşma eğitimi’ verilmeli.

İnsanı zaman kadar terbiye eden şey yoktur.

Türkiye'nin bütün ülkelerden daha iyi bir duruma nasıl gelebileceği sorusunu hep gündemde tuttuk ve bunu da çok büyük ölçüde başardık.

Öğrenen ve Öğretmen arasındaki insan temasının yerini hiçbir şey tutamaz.

Liderlik, insan gelişimini kolaylaştırma etkisine sahip hizmet eden bir ilişkidir.

Yetenek doğuştan gelir. Marifetler ise sadece saatler ve saatlerce uğraşılıp geliştirilebilir.

İlk öğretmen, ilk bilgi veren insan annedir. Buradan hareketle eskilerimiz anneye 'öğreten, terbiye eden' anlamında 'mürebbiye' derlerdi; mürebbiye ile Rabb aynı kökten sözcüklerdir.

İnsan daha da gelişecekse bir gün, kalbinde beş göz olacaktır, bunca kirlenen kan yüksek bir şey yaratamaz çünkü!

İnsanın tıbbi araçlarla kendine müdahalesi doğal gelişiminin çok yavaşlamış olmasından ve fakat hala gelişmeye ihtiyaç duymasından kaynaklanır, bir çeşit yapay evrimin içindeyiz yani.

Çocukta sosyalliği arttırmak istiyorsanız ona yüz tanıma eğitimi verin.

İnsanda iyi olan ne varsa acı ondan doğmuştur.

Bileytaşı keskin değildir ama en sert demiri bile keskin eder…