Eğer Tanrı var olmasaydı, onu icat etmek gerekirdi.

Tanrılar ateistler gibidir; bu onlara bir amaç verir.

Ateist ya da Tanrı karşıtı biri değilim ama benim inancım, ibadet etmek için bir yere gitmenize gerek olmadığı, bunu yapmak için bir eve gitmenize gerek olmadığı ve Tanrı'nın sizin ve bende bulunduğudur. Şeytan da öyle, cennet ve cehennem de bu dünyada yaşadığımız yer. Herkesin dua ettiği Tanrı bu kadar harika bir Tanrı olsaydı, insanların bu kadar korkunç acı çekmesine neden olmazdı.

Tanrı, cehalet mantığının imal edebileceği her önermenin altında yer alıyor.

Persler, Asurlar, İbraniler “bilgi peşinde” koşmamışlardır, çünkü gerçeğin Tanrı olduğuna inanmışlardır.

Tanrı düşüncesinden yoksun kalınınca hiçbir şey olunamayacağını, kendi kendine ıslık çalar gibi kara başkaldırı deneyleri yapanlara, hangi dille ve kim anlatacak?

Tanrı'nın en yüce övgüsünün, Yaratılış'ın bir yaratıcı olgusuna gerek duymayacak kadar mükemmel olduğunu düşünen ateistlerin onu reddetmesinde yattığı bile söylendi.

Benim dinim, benim kişisel konumdur. O benim kişisel hayatımı, kişisel ahlakımı yönetir. Ve benim dinsel felsefem benimle inandığım Tanrı arasındadır; aynen diğerlerinin dinsel felsefesinin onlar ve Tanrı arasında olduğu gibi. Ve bu en iyi olan yoldur.

Doğaya ve doğanın tanrısına dönmeliyiz.

Tanrı'ya şükür halen bir ateistim.

Tanrıları yaratan korkudur.

Tanrı için sıfır kanıt var.

Tanrı sevgidir.

Tanrısallık, belki de insandaki Tanrı'nın yokluğuna dayanmasına izin veren niteliktir.

Yokluk, varlığın en yüksek şeklidir.

Eğer kişisel bir tanrıya inanmıyorsanız, hayatın amacı ne sorusu sorulamaz ve yanıtlanamaz olacaktır.

Ben, Tanrı'nın her yüreğe özgürlük içinde yaşama arzusunu ektiğine inanıyorum.

Korkunun, tanrı fikrini ortaya çıkardığı gerçeği, belki de böyle önemli bir konunun bu kadar basit bir açıklaması olması nedeniyle doğru görülebilir.

Tanrının gerçekten her şeyi işittiğinden de kuşkum var.

Eğer Tanrı var olmasaydı, onu icat etmek gerekirdi.