İnsanlar hayvanları öldürüp yedikçe, dünya üzerinden cinayet, kan dökme ve savaşlar kalkmayacaktır.

Şiddeti ortadan kaldır ve tüm ayrımcılık düşüncelerini serbest bırakarak sevmeyi unutma.

Bizim kimseye fırlatılacak çatalımız, bıçağımız yok - biz yer soframızda ekmeği elimizle bölüp yine ellerimizle yemek yiyecek kadar insanız.

Durun! Kan dökmeyin!

Alemin hastalığı kibirdir.

Dünya bir kez daha tarihi bir yol ayrımında. İnsanlık için barış, gelişme ve ilerlemenin karşı konulamaz bir şekilde var olabiliriz. Güveni artıralım ve küresel tehditleri ve yaratıkları birlikte ele almalıyız ve insanlık için ortak bir gelecek ve herkes için daha iyi bir dünyaya sahip bir topluluk oluşturmak için birlikte çalışalım.

Barış, insanoğlunun ortak arzusu ve yüce hedefidir.

Bütün dinler “öldürmeyeceksin, zulmetmeyeceksin“ diye çıkmış olmasına rağmen, din kadar uğruna insan öldürülmüş başka bir kavram var mı?

İnsanların birbirini öldürmesinde, hayvan öldürüyor olmanın büyük rolü olduğu kanısındayım. Çünkü canlıların birbirlerini öldürmeleri konusunda var olan doğal engel, hayvan öldürmek yoluyla aşılıyor. Acı çeken bir canlı katlediliyor, kafası kesiliyor, barsakları deşiliyor, böbrekleri, ciğerleri çıkarılıyor. Normal olarak her insanda, hemcinsini öldürmeye karşı bir engel var. Ama hayvanları öldüre öldüre, onlarla aynı biyolojik koşullara sahip insanları da öldürmeyi doğal karşılıyorlar.

İnsanlık bir gün, biyolojik olarak kendisine benzeyen, bir ana-babası, yavrusu, yüzü, duyguları olan, acı çeken, mutlu olan, başka canlıları hunharca öldürüp yeme cinnetinden kurtulacak. Bundan adım kadar eminim. İlerideki kuşaklar bizim çağımızı hayretle okuyacak ve “Sahiden mi? Canlıları ödürüp onların ölü gövdelerini mi yiyorlarmış?” diye inanamayacaklar.

Bey mütevazı ve alçak gönüllü olmalı, suçlu kimselerin de suçunu affetmelidir. Bey mağrur, kabadayı ve kibirli olmamalı; beyler büyüklük taslar ve kibirli olurlarsa, ey oğul onlar şüphesiz itibar görmezler.

Ne kadar varlıklı olursanız olun, en büyük makama geçseniz bile kibir insana pahalıya mal olur. Servetine, mevkiine dayanarak yüksekten atanları, kafa tutanları, karşısındakini küçük görenleri de tanıdım. Birçoklarının sonradan işleri bozulduğu zamanki durumlarını da gördüm.

Hangi nedenle olursa olsun, insanların birbirlerini öldürmek zorunda oldukları dünyayı sevmiyorum ben.

Doğa saldırır insanlara. İnsanlar birbirine saldırır! Ne zavallı yaratıklarız!

Hiçbir şey kalmayana dek çoğaldık, tıkındık ve savaştık, sonra da öldük. Ne hırsımızı ne de şiddetimizi denetledik. Kendimizi yok ettik.

Yanıtları aramak için yıldızlara bakabilirsin, Tanrıyı veya uzak gezegenlerde yaşamı aramak için, Ondan sonra bile inancını sürdür, Herbirimiz labirentin haritasını içimizde bulunduruyoruz, Ve cennet (mutluluk) burada yer yüzünde, Can bizleriz, Ortak vicdan. Acıyı ve ızdırabı biz yarattık, Ve bu dünyanın güzelliğini, Cennet (mutluluk) burada yeryüzünde, Bizim insanlığa olan inancımızda, Bizim bakışımız dünyaya ait olan için; Barışa, sevgiye ve anlamaya dair sarsılmaz inanışımız adına.

Öldürmek için hiç sebep yoktur.

Mezbahalar var oldukça savaşlar sürecektir.

İnsanlar savaştan önce barışa önem vermeli, barış üstünde kafa yormalı.

Din, kültür, vatan, farklı siyasi ve ya ekonomik sistemler adına yapılan tüm kavgalara son vermeyi insanlara öğretmenin zamanı geldi. Savaşmak nafiledir. İntihardır.