Aşığım Hülya Avşar’a. Çünkü beni çok iyi süzdü, tanıdı. Hâlâ şarkılarımı ilk dinleyenlerdendir, çat çat eleştirisini yapar. Tanıdığım en güçlü ve pozitif kadın, hep örnek alacağım onu.

Sevgiler bir bir buharlaşırken artık biliyorduk; Aydınlık yolculuğunu terketmeyen bir avuç insan dışında, herkesin ama herkesin bir kaynama noktası vardı. Dünyanın ar damarı patlamıştı!

Hangi acıyla yaprak dökersek dökelim, insan kendini seveceği bir dünya buluyor.

Dünya biraz da aşk uğruna değiştirilmelidir.

Bir gün sana dünyada katlanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim.

Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz..

Gelin taniş olalım, işi kolay kılalım. Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz.

Eğer bir mümin’in kalbin kırarsan hakka eylediğin secde değildir.

İnsan tabiatına aykırıdır, insan tabiatı bu dünyaya yönelik mutluluk ister. Dünyasını mükemmelleştirmeyen insan kim olursa olsun mutsuzdur. Dünyevi mutluluk, başarı ve ahlakın temelidir. Dünya mutluluğunu by-pass eden herhangi bir düşünce, din, rejim, insanlığa zarar verir.

Mademki bu dünya bile yok olacak bir gün, Sevginin bitmesine insan neden üzülsün?

Bir başka dünyayı işaret etmek aramızdaki ahlaksızlığı asla azaltmayacak; bu dünyaya ışık tutmak tek başına bize yardım edecektir.

Onlar gibi düşünmedin mi, suçlu olacaksın. Hırsıza hırsız, katile katil demeyeceksin. Ya ortak olacaksın ya göz yumacaksın her yaptıklarına. Ölmek kötü değil ki bundan. Bu ne rezil dünya?

Sevmek için insan ararız hep, insan olan sever oysaki.

Yanıtları aramak için yıldızlara bakabilirsin, Tanrıyı veya uzak gezegenlerde yaşamı aramak için, Ondan sonra bile inancını sürdür, Herbirimiz labirentin haritasını içimizde bulunduruyoruz, Ve cennet (mutluluk) burada yer yüzünde, Can bizleriz, Ortak vicdan. Acıyı ve ızdırabı biz yarattık, Ve bu dünyanın güzelliğini, Cennet (mutluluk) burada yeryüzünde, Bizim insanlığa olan inancımızda, Bizim bakışımız dünyaya ait olan için; Barışa, sevgiye ve anlamaya dair sarsılmaz inanışımız adına.

Dünyayı sadece sevgi kurtarır, sevgi için çalışalım.

Zihnimde nesnelerle gövdeler parçalanabilir ama yüzler asla, yüzü parçalayan henüz insan olmamıştır.

Dünyayı aydınlatan salt sevgidir sanır insan. Ama sevgiyi besleyen, olanca güzelliğiyle dünyadır aslında.

Kimseyi yakmadan, boğazlamadan, incitmeden, öldürmeden; iyilikle, merhametle, sevgiyle, hoşgörüyle, yardımlaşma ile, yalnızca Allah'ın rızası ile hak edilebilecek bir Cennet hayal etmek çok mu zor?

Savaşların olmadığı, halkların ve kültürel kimliklerin saygı gördüğü, gerçekten barışçı bir dünya kuramaz mıyız?

Tanrıyla diğer boyutlardaki ilişkim sadece beni ilgilendirir. Kutsal kitapların temelinde doğruluk, dürüstlük, çalışkanlık ve sevgi yatar. Bunlara önem versek dünyadaki sorunlar çözülür ama insanların hırsı ve egosu buna izin vermiyor.