Öğrendikten, sevdikten sonra daha çok acı çekeceksiniz.

Acı hiçbir zaman ıskalamaz.

Hayatımın ilk dersi; kimse sürekli açık gözlerle dünyaya tahammül edemez.

Sayfaların arasında gözyaşları, ağlama, dişlerin birbirine çarpması ve karşılıklı katletmenin korkunç gümbürtüsü olmayan felsefe, felsefe değildir.

Hayat siyah ya da beyaz değildir. Milyonlarca gri alan var, siz bulmadınız mı onları?

Hayat, insanın sabahtan akşama kadar düşündüklerinden ibarettir.

Hayat öylesine aldatıcı olabilir ki, bunu hiç fark edemeyebilirsiniz.

İçki içen biri duyarlılığını kaybeder kaybetmeye, kısa süre kaçıp kurtulur acılarından, dinlenir ama sonunda bu kuruntudan geri dönüp gelir geriye; her şeyi bıraktığı gibi bulur, ne bilgeliği artmış ne yeni bilgiler edinmiş ne eskiden birkaç basamak daha yukarı çıkmıştır.

Birçok insan hayatından makul ölçüde keyif alır ama bakiyeye baktığınızda hayat acıdır. Yalnızca çok genç ve ahmak olanlar bunun aksini düşünür.

Hayat farkına varmadığın sürece bir rüyadan başka bir şey değildir.

Dünyada yeterince acı var.

Her şey rengine göre kanar bilirsin.

Huzur, tıpkı neşe gibi, biraz da ahmaklığın alameti. İdrak eksikliğinin, gözü kapalılığın... Yaşamda hep ters giden bir şeyler vardır, önemli şeyler. İnsanın sinesini sızlatan, derununu yaralayan şeyler. Sinesi sızlamayan adamın huzuru olur. Çirkinliklerden müteessir olmayanın. Kaybettiklerinin bilincinde olmayanın.

Bu ülkeye ve bu hayata dair hiçbir şeyin, hiçbir zaman benim dilediğim gibi olmayacağını biliyor, artık bundan acı duymuyorum.

Acı çekmek, hayata giden yolda yatar ve insan onunla karşılaşmayı beklemelidir.

Zaman zaman acı da verse, görmek kör olmaktan iyidir.

Her şey güllük gülistanlık olacak olsaydı gerçekten imtihan olmazdı. Gelişigüzel doğar, büyür, ölürdük.

İnsanları tedirgin eden, olan biten değil, olan bitenle ilgili inandıklarıdır.

Hayata ‘evet’ deme aynı zamanda acıya, işkenceye, eksikliklere, açlıklara, ölüme de ‘evet’ demektir.

Farkında mısınız bilmem, kimse kendi acısını bile duymuyor artık.