Beni Hacıbektaş'a gömün.

Bir kütüphane, bir inancın işaretidir.

Her din kendini över.

Aklı başında hiçbir insan bir başkasının gerçeğine kendisininkinden fazla inanmaz.

Bir adamın mutlak inancı başka bir adamın masalıdır.

İnançlı bir Hristiyan'a karısının onu aldattığını, ya da yoğurt yerse görünmez olacağını söyleseniz o da herkes gibi bunların doğru olup olmadığını anlamak için deliller arayacak ve bunlara herkes ne kadar inanırsa o ölçüde inanacaktır. Ama aynı adama, başucunda tuttuğu kitabın, içinde yazan her türlü inanılmaz iddiayı kayıtsız şartsız kabul etmediği takdirde onu cehennem ateşinde yakacak görünmez bir tanrısal varlık tarafından yazıldığı söylenmiştir ve bu kişi göründüğü kadarıyla bunu doğrulayacak hiçbir kanıt aramamaktadır.

Din, hiçbir insanın emin olmasının mümkün olmadığı şeyler hakkında eminmiş gibi davranmanın saygıdeğer bir davranış kabul edildiği tek tartışma alanıdır.

İnsanın hayattan zevk alabilmesi, dünya nimetlerini anlayabilmesi ve çalışma azmine sahip olarak yaşayabilmesi için 'bir şeylere inanması' şarttır. Biz Türkler için din, aile bağı, atalarımızdan gelen örf ve adetler çok önemlidir. Bunlara sahip çıkın.

Din, denenmemiş inancı, kurumların gücü ve zamanın geçişi aracılığıyla sarsılmaz gerçeğe dönüştürmekle ilgilidir.

Bizim kendimize has inançlarımız niye başkalarınınkinden daha temiz olsun?

Bir insanın dini, başka bir insana göre külttür.

Benim dünyamda, her şey olanaklıdır ve her şey görecelidir.

Şüphecilik olmazsa, kutsal kabul edilen, ancak gerçekte gerçeklere dayanan hiçbir temeli olmayan, incelenmemiş inanç sistemlerine saplanıp kalabiliriz.

Yalnızca kendi kültürüne saplanırsan başka kültürlerdeki binlerce güzel şeyi kaçırırsın ve bundan da önemlisi pek çok gerçeği atlarsın!

Kızılderili; Bu insanlar, ne herhangi bir mezhebe bağlılar, ne de "puta" tapıyorlar.

Eğer insanlara inanıyorsanız bir şekilde uzaylılara da inanmalısınız.

Dinde fanatizm, kınadığı tutkuların, iddia ettiği dogmalarla ittifakıdır.

Kuşku, insan düşüncesinin en dinsel eylemidir.

Tanrı var ama ben inanmıyorum ya da Tanrı yok ama ben inanıyorum önermeleri paradoksal bir şekilde eğer Tanrı varsa inanmak anlamsızdır, eğer Tanrı yoksa inanma bir zorunluluğa dönüşmektedir anlamına gelirler. Eğer bir şey yoksa ona inanmak lazımdır. Öyleyse Tanrı'ya inanmak o'nun varlığından, belirginliğinden ve şu anda buradalığından kuşkulanmak demektir.

İnsanlar bazen, bir şeyin tümüyle doğru olduğunu sanırlar.