Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, Siz yoktunuz. Yalnızlık paylaşılmaz Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

Biriyle konuşup bölüşmedin mi, en güzel anılar boynu bükük öksüz çocuklar gibi kalıyor.

Dertlerini dökecek dostları olmayanlar kendi yüreklerini kemirirler.

Çünkü hiç kimse kalmadı ekmeği, şarabı bölüşecek.

Bana benden başka bir dost varsa bilmem lazım.

Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı, ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı. Birbirimizi karanlık kamufle etmişti ve durum kötüydü. Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü. Birisi kalbini tâmir ettirdikten sonra hiç ağlamadı. Diğer dostum son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı. Derler ya, ağzını bıçak açmadı, diğer dostum Hakk'a karşı geldi beli bir daha doğrulmadı.

Sınırı yok bu hiçlik mertebesinin. Tarifi yok dünyadaki sahipsizliğimin.

Ne gariptir şu ayrılık günleri... Bir dosttan da, düşmandan da ayrılsan; nedense bir tuhaf oluyor insan...

Yalnızlık, yaşamda bir an Hep yeniden başlayan Dışından anlaşılmaz Ya da kocaman bir yalan Kovdukça kovalayan Paylaşılmaz Bir düşün’de beni sana ayıran Yalnızlık paylaşılmaz Paylaşılsa yalnızlık olmaz.

Daha bol yaşamanın üç anahtarı: başkalarını önemsemek, başkaları için cüret etmek, başkalarıyla paylaşmak.

Mezarlıktaki en zengin adam olmak bana bir şey ifade etmiyor. Geceleri yatmadan önce harika bir şey yaptığımızı bilmek. İşte bu benim için bir şey ifade eder.

Benim en iyi dostum içkim sigaram. Onlar da terk ederdi olmasa param.

Aylardır dostlarıma kızgınım. Beni terk ettiklerini düşünüyorum.

İyi arkadaşlıklar olmadan bütün zerafetler gerçek zevklerini kaybederler ve boyanmış üzümler gibi, Sadece görülürler, tadılmazlar.

Cenazelerde herkes ağlar ama yüzün bir gülerken, gülüşünü bir buçuk yapacak insanlara her zaman ihtiyaç duymaz mısın?

Anca beraber kanca beraberdi sözde. Hani? Neredeydi? Demek düşmeye görmeyeydi insan...

Beni romantik diye aşağılamayacak kadar sağduyu sahibi, bana zihnimi düzene sokmaya yetecek kadar şefkat besleyen bir dosta inanılmaz ihtiyacım var.

Kalabalıktan kaçınıp az ama öz insana sımsıkı bağlanmak vardı doğamda.

İnsanın tek başına tattığı mutluluk pek can sıkıcı ve yavandır. Ancak biriyle paylaştığımız zaman bir şeyden zevk alabiliriz.

Okuma bir dostluktur.