Benim merak ettiğim ölümden sonra değil, doğumdan sonra hayat olup olmadığı.

Hayat adil değildir. Sadece ölümden daha iyidir. Hepsi bu.

Herkes dedi, merak içinde, Ölümden sonra hayat var mı diye, Boşuna düşünürler, Sanki hayat varmış gibi ölümden önce.

Bazı yalanlar güzel, Bazı gerçekler acıymış. Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar kısaymış.

Ölecek ağaçlar hazin biçimde çiçek açar, birini doğurmak daima kendini öldürerek olur.

Dünyada ölümden devamlı, gerçekçi, güzel bir şey yok. Dünyada ölümden güzel, devamlı bir gerçeklik yok.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Tesadüf eseri geldik dünyaya, bu sırrı çözebilmek büyük mesele. Gözle görmek hüner değildir, kalple görebilmek asıl mesele. Kulaklarla duymak mühim değildir, ruhen duyabilmek büyük mesele. Ölümden öteye başka yol var mı? Onu bilebilmek asıl mesele.

Ölümden sonra doğduğundan önce neysen o olacaksın.

Zaman en iyi öğretmendir ama tüm öğrencilerini öldüren bir öğretmen.

Hayat ölmek için çok kısa.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Bizler öleceğiz ve bu yüzden şanslı olanlarız. Pek çok insan hiç ölmeyecek çünkü hiç doğmadılar.

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Benim yaşımda, genellikle ölümden korkup korkmadığım sorulur ve cevabım her zaman, doğumdan korktuğunu hatırlayamıyorum.

Aşkın gizemi ölümün gizeminden daha büyüktür.

Sen öldün ve ben de ölmekteyim. Ama önemi yok çünkü hayat ölmez.

Uykusuz gecelerin getirdiği çocuklar Her zaman mavi değil bu gökyüzü bu deniz Buruşmuş çarşafların üzerinde size acı bir dünya hazırlıyor anneniz Kapanmış kapılardan geri dönüp çaresiz Hayatın rüzgârında savrulup durursunuz İnsanlığın kuruş kuruş satıldığı bu devirde doğmayın ne olursunuz...!!!?

Hadi oradan. Son sözler yeterince doğru söz söylememiş aptallar içindir.

Herkes, ölmek zorunda olmamız ne fena, deyip duruyor. Yaşamak zorunda kalmış insanların ağzından çıktığı düşünülürse, ne tuhaf bir şikayet.