Ulaşılacak saadete kaç kapı daha var? Açtım, açtım kapıları. Girdim, bomboş evlere vardım. Yardım lâzım bana, şansım yâver sanma. Hiç hoş değil gördüklerim amma. Emin değilim, her şey muamma.

Terk-i diyâr eylesem olmaz, kalsam her şey sabrımı zorlar; ne yapacağımı bilemedim... Hadi diyelim her şeyden caysam, varlık benden caymaz haspam, ne yapmalıyım bilemedim.

Kimseye ağzının payının verilemediği bir ülkede yaşıyoruz. Uzun yıllar boyunca, en azından son kırk yıldır "yavuz hırsız ev sahibini bastırıyor" düşüncesi zihnimizi meşgul etti. Bir gün ev sahibinin hırsızı ağzının payını vereceğini ümid ediyorduk. Sosyal değişimin hakkaniyet konusunda bir duyarlık geliştireceği bize mantıklı görünüyordu. Diliyor ve özlüyorduk ki Türk toplumunun meşruiyet alanı inkâr edilemeyecek derecede açıklıkla benimsenebilecek. Fakat böyle olmadı. Son birkaç yılda Türkiye'yi evi sayanların kimler olduğu ve bu evin ahalisinin kimlerden teşekkül ettiği soruları eskisinden daha muğlak hale geldi. Kimse kimseye ağzının payını veremedi.

Ya her şeyim ya hiçim,
Sorma dünyam ne biçim,
Bir kördüğüm ki içim,
Çözdükçe dolaşıyor.

Gelecek daha belirsiz değildir, şimdiden.

Yarın: Umutların, kestirimlerin, beklentilerin iskambil piramidi!

Belirsiz ve tehlikeli bir 10 yıl, bizleri bekliyor.

Neden hayat böyle trajik, neden böylesine bir uçurumun üzerindeki daracık bir kaldırım gibi. Aşağı bakıyorum; başım dönüyor; sonuna kadar nasıl yürüyeceğim, bilemiyorum.

Krizden sonraki ilk günler ve aylarda sudan çıkmış balığa, terhis olan askere, taburcu olan hastaya ya da hapisten salıverilen mahkuma benzeyeceğiz... Hem kurtulduğumuza sevinecek hem de hep korkacağız, ya geçmemişse, ya yine olursa diye.

Düşünüyorsam varım, belki de yokumdur. Ama olabilirim de.

Birileri gidiyor, dönmüyordu; birileri ölüyor, bulunmuyordu.

Kazanç belirsizse dürtü fazladır.

Kişilikte güç belirsizliğe tolerans demektir.

Hezeyan, kaygan ve belirsiz dünyaya dayanamayan birinin yaptığı sabitleme işlemidir.

Kara delikleri göz önünde tuttuğumuzda, belli ki Tanrı yalnızca zar atmakla kalmıyor, ayrıca gözleri kapalı oynuyor ve ara sıra da zarları görülemeyecek yerlere atıyor.

An, zamanın ve ebediyetin birbirini dokundukları bir belirsizlik.

Gelecek olan her şey belirsizlik içinde yatar. Hiç durup beklemeden yaşa!

Zamanın ne yapacağı belli olmaz, güvenilecek bir şey değildir.

O yaptı. Yol gösterici yıldız yok.

Kesin olan bir şey varsa, o da hiçbir şeyin kesin olmadığıdır; bu yüzden, hiçbir şeyin kesin olmadığı da kesin değildir.