Nefret... Nefret... Nefret... Ne yüksek bir duygu... Ama ne kadar çağırsak yardımımıza gelmiyor, bize kadar alçalmıyor, biz ona kadar yükselemiyoruz.

İnsan en çok sevmesi ve sevilmesi engellendiği zaman nefret eder.

Nefret eylemde bulunma gücünü kısıtlar.

Şunun veya bunun bana uymadığını söylersem protesto etmiş olurum. Direniş ise bana uymayan şeylerin olmasına meydan vermemem demektir.

İçim nefretle dolu, öcümü alacağım.

Hayatın gerçek amacı, bilgi değil eylemdir.

Benim ayinim düşünüp yapmaktır. Benim dinim insan gibi yaşamaktır.

Nefret, başarısızlığa uğramış sevgidir.

Konuşma, eylemlerin hayalidir.

Duygular söz konusu olduğunda yüreğin ne diyorsa o ama birşeyler yapacaksan aklın ne diyorsa o...

Çok yorucu olduğu için çok nadiren nefret etmeliyiz.

İnsan öyle yaratılış ki: düşünür, taşınır, hamle yapar...

Oku, düşün, uygula, neticelendir.

Felsefi söylem hareketsiz heykeller yontmaz, ama dokunduğu her şeyi etkin, etkili ve canlı kılmak ister. İlerlemeci atılımlar, lüzumlu eylemlere yol açacak yargılar, iyinin lehinde seçenekler esinler.

Felsefe bir yaşam eylemidir.

Sanıyorum insanlar felsefi açıdan ikiye ayrılıyorlar. Umursayanlar ve umursamayanlar, yapanlar ve sürekli erteleyip asla yapmayanlar.

Şu anda ihtiyacımız olan şey kahramanlar - milyonlarcası. Eylemsiz duygu, benliğin mahvolmasıdır.

Bilmek, biIineni değişime uğratan bir eyIemdir.

Filozoflar dünyayı, yalnızca, çeşitli şekillerde yorumlamışlardır; oysa sorun onu değiştirmektir.

Filozoflar dünyayı, yalnızca, çeşitli şekillerde yorumlamışlardır; oysa sorun onu değiştirmektir.