İnanç da sevgi de aklın yolunu izlemez.

Mantık ve bilgisizlik, her biri bir diğerinin zıddıdır ve insanlığın büyük bir kitlesini etkiler. Bunlardan birisine bir ülkede yeterince genişlikte değer verilmesi ortamı oluşturulursa yönetim mekanizmas�� kolaylıkla işler hale gelir.

Kalbi etkileyen, aklın anlamadığı nedenler vardır.

Duyguların seni aptalca davranmaya zorladığında kötü durumdasın.

Umut, mantık aygıtından bağımsızdır.

Bir devlet adamının kalbi kafasında olmalıdır.

Sağduyunun olduğu yerde hiçbir tanrı yoktur.

Aklın varsa, başka ilahi güce ihtiyacın yoktur.

İnsan tabiatında akıllıktan ziyade delilik vardır.

Mutluluk, aklın bittiği yerde başlar.

Dinci takım, yaratıcı olarak Tanrıya kadar gidildiğinde, en azından kendileri açılarından sorunun çözüldüğüne inanıyor; çünkü bu aşamadan sonra mantık ve akıl yürütmenin gerekli olmaması bu kesimi rahatlatıyor.

Felsefe, bilime aykırı hüküm çıkarmaz.

Sorun şu ki, insanlar inancın takdir edilmesi gereken bir şey olduğunu düşünüyor. Aslında inanç , kanıtınızın olmadığı bir şeye inandığınız anlamına gelir.

Bilim, gerçeğe olan bağlılığını değiştirmeyecek. Sadece dinin saçmalığa olan bağlılığını değiştirmesini umabiliriz.

Bana inanmak zorunda değilsiniz ama kanıtlara inanmak zorundasınız.

Düşünmeyi öğrenebilmiş bir kimse, hiç bir şeye körü körüne inanmaz!

Sözde inanca araç olan Yahudi, Romen, Yunan, Türk, Protestan ibadet mekanlarına veya bildiğim başka bir ibadethaneye inanmıyorum. Benim mabedim kendi aklımdır.

İnsan sadece akli düşünceyle Tanrı'yı keşfedebilir.

Mantık yalnızca kendisine boyun eğer; bilgisizlik ise kendisine dikte edilen neyse ona.

Mantığı kullanmayı reddeden biriyle tartışmaya girmek; bir ölüye ilaç tedavisi uygulamaya benzer.