Bir köpeğin sevgi ve sadakati, bir insanın arkadaşlığı kadar ahlaki sorumluluk talep eden değerli bir hediyedir.

Köpeklerin cennette olmayacağını düşünüyorsunuz! Söylüyorum size hepimizden çok daha önce orada olacaklar.

Kal, bir arkadaşın sözlüğünde büyülü bir anlama sahiptir.

Bir köpekten daha iyi bir şey varsa o da 2 köpektir. Köpekler ne zaman isterseniz yanınızdadır ve size sadıktırlar. Onları sevin. İmkanınız varsa bütün hayvanları sevin.

Gerçekten dostum olanlar için yapmayacağım şey yoktur. İnsanları yarım sevmek gibi bir huy doğamda yok.

Bir anne her zaman yanı başında olur. Bir anne sadık bir dost olur, etkisi her şeyin ötesinde olur.

Arkadaşınız hakkınızda her şeyi bilen, ona rağmen hala sizi seven insandır.

Hiç kimsede, insanın, dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur.

Senden dolayı seviyorum seni ey sevgili.. Öyle ki kıskançlığımdan kendi gözümle bile dost değilim...

Diyorlar ki Dost acı söyler? Acıyı söyleyene Dost denilmez ki! Seni sevmeyen acı söyler Dostun, sana söyleyeceği acı dahi olsa, senin canını acıtmayacak şekilde tatlı dille söyler.

Kavgayı bir yaprağın üzerine yazmak isterdim; sonbahar gelsin, yaprak dökülsün diye. Öfkeyi bir bulutun üzerine yazmak isterdim; yağmur yağsın, bulut yok olsun diye. Nefreti karların üzerine yazmak isterdim; güneş açsın, karlar erisin diye. Ve dostluğu ve sevgiyi yeni doğmuş tüm bebeklerin yüreğine yazmak isterdim; onlarla birlikte büyüsün, bütün dünyayı sarsın diye.

Gerçek, kulübesinde hapsedilen sadık bir köpektir.

Eğer cennette köpek yoksa, o zaman öldüğümde gittikleri yere gitmek istiyorum.

Cennet'te köpek yoksa, öldüğümde köpeklerin gittiği yere gitmek isterim.

Yoldaş, veriyorum elimi sana! Çıkacak mısın benimle yola? Nefes verdikçe hiç ayrılmasak mı yoksa?

Fakirlik, insanın sözde dostlarını uzaklaştırır.

Bir dost, bir gafınla veya hatanla seni ezmeye ve ezdirmeye kalkıyorsa zaten dostun olmamıştır. Gariptir ki, dost-düşman böyle anlaşılıyor.

Oğul, torun, dost, müttefik, benimle bağlılığı olan herkes iyiliğimden nasiplendi. İkbal ve saadetimin parlaklığı ve yüksekliği hiç kimseyi unutmaya sebep olmadı. Tarafımdan her zaman, herkes lâyık olduğu mükâfat ve hürmete kavuştu. İkbal yıldızımın sönüklüğü zamanlarında edindiğim tecrübeler, dostlara karşı nasıl, düşmanlara karşı nasıl davranmak gerektiğini bana öğretmişti.

Neden dost olmadan, erkek-kadın, karı-koca olmaya çabalıyoruz? Bizim insanlarımızın insan sevmesi, insan okşaması, çocukluktan engelleniyor. Saptırılıyor, çarpıtılıyor.

Bizi tanıyan ve takdir eden, bizi yargılayan ve aklayan ve aynı sevgi ve hoşgörüye sahip olduğumuz birkaç kişi için yaşamalıyız. Geri kalanını, canlı ya da hüzünlü, sadık ya da yozlaşmış, arkalarında hiçbir iz bırakmayan, hoş ya da nahoş, gelip geçici duygulardan başka hiçbir şey beklenmeyen bir kalabalık olarak görüyorum.