Kavramak için görmek, görmek için de dikkatle bakmak gerek.

Anlayan biri, Hem sever, hem fark eder, hem de görür.

Başkalarının ruhunda olup bitenleri anlayamadığı için kimse mutsuz olmaz. Ama kendi ruhunun çalkalanışının farkına varmayan için mutsuzluk kaçınılmazdır.

Aptallıklarının farkına varanlar gerçek aptal değildir.

Ölüleri rahat bırakın... Dirilere “idrak” tahlili yapılsın.

Öğrenme, gerçekleri özümsemekten daha fazlasıdır, anlayış kazanmaktır.

İnsan normalde gökyüzüne uzun uzun bakmaz ama soğuk algınlığından yatarken kafasını kaldırır ve orada çok bambaşka bir şey görür. Sarsılır. Oysa biz bilmeyiz ama yukarısı hep öyledir; o bulutlar, o ışık ve gölge oyunları hep vardır.

Dikkat, aklın en büyük çocuğudur.

Özgüvenin en yüksek parçasını dikkat oluşturur.

Akıl dikkatten gelir.

Ne görüyorsanız, dikkatle konuşun.

Şiirlerin dünyayı değiştirdiği bir durum düşünemiyorum, ama yaptıkları şey, insanların dünyada neler olup bittiğine dair anlayışını değiştirmek.

Benim aklım var, kendim anlıyorum. Gözüm var, görüyorum.

Gözünüzü açın.

Dikkatsizlik, pişmanlığın başlangıcıdır.

Ve dünyanın gözleri
İzliyor şimdi.

Hiçbir şey bilmeyen, hiçbir şeyi sevemez. Hiçbir şey yapamayan, hiçbir şeyden anlamaz. Hiçbir şeyden anlamayan insan değersizdir. Oysa anlayan biri, Hem sever, hem fark eder, hem de görür.

Bazen bir şeyin içyüzünü bir anda anlamak, hayatın en değerli deneyimidir.

Bakmayı bilirsek hayat çok renklidir, insan manzarası dünyanın en zengin manzarasıdır. Yan masaya bakın, orada mutlaka bir hikâye vardır.

İdrâk, idrâksizliğin idrâkini idrâktır!