Oğlunuz oğlan mı?

Mehmet Ali Erbil, Çarkıfelek'te Afyonlu vatandaşa sordu: “Tarladan topladığınız haşhaşı ne yapıyorsunuz?” Köylü vatandaş gayet safça yanıt verdi: “Ne bileyim işte, ilaç yapıyorlar, eroin yapıyorlar…”

Sildikçe beni hatırlarsınız.

Evladım, ben aşağıya biraz para atarsam üç-beş fakiri sevindiririm. Ama aşağıya dedeni atarsak bütün memleket sevinir!

Haçlı Seferleri'ne iade-i ziyaret!

Bilemem, ben astronot değilim.

Yoğurtlu mu severlerdi yoğurtsuz mu?

Ahmaklar gibi televizyon seyrediyoruz. Birçok ahmak bize yalanları, alçaklıkları yutturmaya çalışıyor.

Hami, Dundee'ye dan diye çaktı!

Televizyon diktatörlüğü imkansız kıldı ama demokrasiyi de çekilmez hale getirdi.

Herkesi mutlu edemezsin, çünkü pizza değilsin.

Benim ve 16 arkadaşımın parasını versinler. Istakoz bacağı, yengeç, karides yediğimiz yok. Hamsi ucuzken hamsi, palamut ucuzken palamut yeriz. Ağlamıyorum. Allah'ıma, rabbime bin şükür. Hamdolsun. Bizden kötü durumda olanlar da vardır ama ben 83 milyon kişinin tiyatrodan ve televizyondan tanıdığı bildiği ben, bunu hak etmedim.

Balbay esprisi yapacağım: Mustafa Balbay, hadi sana bay bay!

Liman üstündeki gökyüzü, ölü bir kanala ayarlanmış renkli bir televizyondu.

Pek çok nedenle, bugün henüz 'daraltılmış' bir dünyada yaşamakta olduğumuzu düşünmeye eğilimliyim. Ve bu daraltma, gerçek anlamıyla teknolojiler tarafından gerçekleştirilmiş bulunuyor televizyon ile genel salaklaşma halinin, bilgisayar ile bir tür otizmin, iletişim kolaylıklarıyla.

Televizyon olmadığı için pencereden bulut seyretmeye başladım. Oradaki yayın çok iyi, haberleri daha güvenilir, gelip geçen bir iki uçak dışında pek reklam almıyorlar ve asıl önemlisi akşamları gök gürültülü sürpriz programlar var.

Seni daha iyi yapıyor.

Hasta: Sizin hemşire… Buraya normal girdi, anormal çıktı. Demek ki doktor sensin! Merhaba doktor!

Yarın unutulacaktır, televizyon şöhreti. Yeni diziler gelip, götürecektir onu. Beni en ufak şekilde etkilemiyor; alkışlar, gürültüler, fotoğraf çektirmek istenmesi. Yarın unutulacağını, çok iyi biliyorum. Ben nereden geldiğimi biliyorum; Anadolu yollarının tozunu yuttum, sırtımda kalas taşıdım, dekor taşıdım. Valiler, belediye başkanları beni yemeğe beklerdi, gitmezdim; önce kamyona yüklerdim, son malzemeyi. Kısacası, bu şöhretin bana kazandırdığı, fazladan hissettirdiği bir şey yok.

Atmosferik basınca bravo!