Bir yığın insan gördüm, günlükleri dolabında gizli saklı. Kendiyle mektuplaşan ya da kendiyle konuşan. Dününü unuttu hepsi. Günler günlüklere küstü ya da günlük yazara kara kara önlük giydi, son mektup kalbine sıktı.

Kıskanılacak insan bulamadım. İnanınız bulamadım.

Önemli olan insanın inançları değil, bu inançların onu nasıl biri haline getirdiğidir.

İnsan uçsuz bucaksız kentte yalnız kalır, milyonlarca başka yalnızla yapayalnız.

En dayanıklı şeyler kişisel özelliklerdir.

Kötü insanlar, iyi insanları sınamaya yarar!

Bir insanın gerçekten test edilmesi, onun kendisi için hazırladığı rolü ne kadar iyi oynadığı ile değil kaderin ona belirlediği rolü ne kadar iyi oynadığı ile olur.

İyiden çirkinlik, kötüden güzellik bulaşmaz insana. Demem o ki, kötülerle olan iyiliğe; iyilerle olan kötülüğe fırsat bulamaz.

Ben, insanın iç güzelliğinin yüzüne vurduğuna inanırım.

Bir insanın hem büyük ve hem de iyi olması pek enderdir.

İki gözlü balık, üç gözlü yılan, dört gözlü insan, kimin kalbinde kaç göz varsa üstün olan odur; sadakat, basiret, minnet, itidal, adalet, merhamet, iyi niyet, saflık, mizah, yaratma tutkusu ve aşk insan kalbini dolu bir peteğe çeviren gözlerdir.

Annesi terzi, babası berber olanları severim, insanı bir şey yaparak keserler çünkü

İyi insanda kötü söz kalmaz.

Bir adamın değeri var mı, yok mu nasıl anlarız? Bütün isteklerine, bütün görüşlerine karşı zorluklar çıkarın. Gerçekten değerli bir insansa, zorlukların hepsini yenmesini bilecektir.

Karakter sahibi insanlar Daima itilir, dışlanır ve yalnızlığa mahkum edilirler...

Düşünceler olmasaydı, insan yalnız olurdu.

Derin karakterler, kendilerini topluma teslim etmezler, yalnızlıklarından ödün vermezler...

Konuşma, eylemin aynasıdır.

Her insan yalnızdır.

İnsanlar göründükleri gibi olmalıdır. Eğer değillerse hiç görünmesinler daha iyi.