Dünyaya ışık geldi, ama insanlar ışığın yerine karanlığı sevdiler. Çünkü yaptıkları işler kötüydü. Kötülük yapan herkes ışıktan nefret eder ve işleri açığa çıkmasın diye ışığa gelmez.

Işıkta olduğunu söyleyip de kardeşinden nefret eden hâlâ karanlıktadır. Kardeşini seven, ışıkta yaşar ve başkasının tökezlemesine neden olmaz.

Fakat ışık söndüğünde siyah geri döner.

Karanlık karanlığı uzaklaştıramaz; bunu ancak ışık yapabilir. Nefret nefreti uzaklaştıramaz; bunu ancak sevgi yapabilir.

Gece karanlığında mum neyse kitap da odur.

Ben yoksunluktan, karanlıktan ışığa gelir gibi geldim sana.

Her şey çok sevmekten, hepsi çok özlemekten, umutla beklemekten, sevilmek istemekten.

Işığa ulaşmak için karanlığın içinden geçmeliyiz.

Sevgi, ışık türünden kendisini çoğaltan değilse nedir? Ben bunu her gün yaşıyorum; kalpleri taş yüklü olanlar, başka halkları sevdikçe kalplerinde sevgiye yer kalmayacağını sanıyorlar; halbuki insan kalbi sevdikçe büyüyor. Ben topraklarımızın halklarını sevdikçe kendi halkımı daha da çok seviyorum.

Bedenin ışığı gözdür. Gözünüz sağlamsa, tüm bedeniniz aydınlık olur. Gözünüz bozuksa, bütün bedeniniz karanlık olur. Buna göre, içinizdeki ‘ışık’ karanlıksa, ne korkunçtur o karanlık!

Geçmiş zaman karanlık, yarınlar beyaz.

Gel sen ne çektiğimi bir de bana sor,
Nerde nasıl yaşarım bir de bana sor,
Evlerin ışıkları bir bir yanarken,
Bendeki karanlığı gel de bana sor.

Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş, Sersem. Beni seni beklerken ölmem ki... Beklersem.

Anadolu; Güneşin doğduğu ülke demektir. Güneş batmış, karanlık çökmüşse, bekle. Yeniden ışıl ışıl doğacak, karanlığı, yarasaları kovacaktır.

Her karanlığının ardından yeni bir gün ışıldar.

Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey!

Tanrı ışıktır ve onda hiç karanlık yoktur.

Arkadaşlar! Dışarıda bir şeyler oluyor farkında mısınız? Uykuda olanları sarsın, uyandırın. Herkese söyleyin, yakında ışıklar kesilebilir. Karanlıkta ne yapacaksınız?

Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim.

Siyah bir ışık görüyorum.