Devlet dediğin şey, birtakım küçük insanların kendilerini olduklarından daha güçlü veya önemli göstermek için kurdukları bir düzenek değil mi? Düşünürsen, hepsi bu.

Acıdan daha güçlü bir duygu yoktur. Acının dışa yansıması belirgindir.

Güç, insanı yoldan çıkarır.

Kin, insana akıllı işler yaptırıyor.(Ulucanlar Merkez Cezaevi, 28 Temmuz '88)

Bana öyle geliyor ki, fakir olduğunu bilen, bunu da söyleyen bir insanda, özel bir duygu, böbürlenme gibi bir şey vardır.

Medyanın gücü yoktur, gücün medyası vardır.

Bir duygu, anlaşılmıyorsa, duygu değildir zaten.

Melekler, insanın bedeninde, organlarında ve kabiliyetlerinde gizlenmiş olan güçlerdir.

Sevmek insanın en büyük acısıdır.

Son kadeh içilmiş, Son söz edilmişti. bir düşünce sardı hepsini.. Bir hatıra, Bir hırs, Bir kıskançlık, Bir yanıltı, Bir kardeşlik, Bir yanlışlık, Bir kin, Bir ümid, Bir şey.. İnsana ait.

İnsan kendinden de kaçamazdı ya. Yerini değiştirirsin, duygularını değiştiremezsin.

İnsan en çok sevmesi ve sevilmesi engellendiği zaman nefret eder.

Bir duygu her zaman, varoluş gücümüzde bir artış ya da azalıştır ve bundan başka da bir şey değildir.

Kıskançlık, insanı alçaltan ve küçülten bir duygudur.

Kimileri iktidarımız sallanmakta diyor! Bir koçun da testisleri sallanır, ama düşmez!

Bilgi, güçtür.

İnsanların kendine karşı değil insana karşı cesareti var, halbuki ilki olsaydı, olaylara karşı da cesareti olurdu.

Her duygunun kendi düşüncesi vardır, buradan her düşüncenin de bir duygusu olacağı fikrini çıkarmayın ama, duygusuz çok düşünce vardır dünyada!

Gezegenler küçükse üstünde atmosferi, büyükse içinde suyu tutamaz. İnsanlar da küçükse üzerinde her kişiye karşı onuru, büyükse içinde bir kişiye karşı olan duyguyu tutamaz.

Elleri kenetli insanlar ya ölümsüzlük hissi ya hayal kırıklığı yaşarlar.