İnsan, başkasını beğenirken, kendinde olanı beğenir.

İnsan umudu taşıdı, kimisi kırdı umudu. Lâkin kiminin sahip olduğu tek şey oydu, hepsi buydu.

İnsanlar “başkalarının yargı gücüne kendi yargı güçlerinden çok güvenliler.

İnsanlara güvensizim, asıl karanlığım bu benim.

Canı sıkılan herkes değişim istiyor.

Dinlerin son zemini, insanın çocuksu çaresizliğidir.

Bir insanın hayatını kırabilecek en önemli şey, muazzam bir haksızlığa uğramışlık duygusudur.

İnsan karar verince öldürmeye birini, gerekçe bulur önce ikna eder kendini.

İnsanları canlandıran emeldir; öldüren ye'stir.

Deli adama "iyisin, iyisin" denilse iyileşmesi, iyi adama "fenasın, fenasın" denilse fenalaşması nâdir değildir.

Bir insan kaç kez dibe vurup da yaşamayı sürdürebilir?

Duyguları bir insanın yaşamının en büyük sorunu olabilir. Duyguların seni kandırabilir.

İnsanın kandırdığı en büyük budala kendisidir.

İnsanın kibri güçlükler karşısında katılaşacak şekilde tasarlanmıştır.

İnsanların batıl inançlara sahip olmasının tek nedeni korkak bir varlık olmasıdır; korkak olmasını tek nedeni de cahil olmasıdır.

Artık kendi kendilerinden korkmayan insanlar gelecek

Fakat insanın kendini asıl kendine karşı müdafaası zor, belki imkansızdır.

Kişioğlu düzeltemediği kusurlarını giderek birer üstünlük, birer erdem saymaya başlar.

Ve Allah, bir çölde, hiçliğin ortasında, insanlığı eğitmeye başladı; seni de eğitmek isterse nerede olduğunun hiçbir önemi yok.

Gelecek günler için gökten ayet inmedi bize. Onu biz kendimiz vaad ettik kendimize.