Algılanan şey, var olan şeydir.

Herhangi bir varlığa yokluk yükletilemez.

İlk filozoflar gökbilimcilerdi. Gökyüzü insana hatırlatır ki... o sadece hareket etmeye değil ama aynı zamanda tasarlamaya yönelmiştir.

İnsan, hayvanlar arasında merkezi bir yaratıktır, yani hepsinin özelliklerini en eksiksiz özette birleştiren en mükemmel formdur.

İnsan, akıl sahibi bir varlıktır ve bu haliyle gıdasını ve rızkını bilimden alır.

İnsanın gelişmesi, Tanrı'yı içinden çıkarıp yerine aklı koymasıdır.

Foucault, bilimi, bilimin çeşitli kaynaklarından yalnızca birisine, arkeolojiye indirgemeye özeniyor. Kuşkusuz, bilimin kuru’luğu karşısında, zorunluluğu ürkütücü bulunduğunda, bilimsel serüvenin bir aşaması olarak son derece çekici olan arkeoloji veya arşiv araştırması, bir kaçamak ve bir sığınak oluyor. Bir süreç içinde saygın ve gerekli bir yer, sürecin kendisi yapılmak istenince, geri ve kaçkın bir konuma uzanıyor. Foucault bunu yapıyor.

Nietzsche, ilerleme’ye ve dolayısıyla insan’a inanmıyor. Tekellerin egemenlik kurmaya başladığı bir dönemde yaşıyor; tekellerin bireyleri sürüye çevirmeye başladığını görüyor. Bu görgü ve hastalıklı bir yapıyla, tekellere cephe almak yerine sürüye dönüşen kütlelere cephe almaya kalkıyor, sıradan insandan tiksinmeye başlıyor.

Coşkuyu tekrar bilime ve politikaya sokmak gerekiyor. Coşkunun ve duyarlılığın, teorik politika ve bilimin, vazgeçilmez bir öğesi olması gerektiğini söylüyorum. Çünkü coşku ve duyarlılık insan olmanın vazgeçilmez öğeleri arasında yer alıyor. Kaldı ki, coşku olmayınca aklı ne edeyim? İran şairleri böyle söylüyorlar; katılıyorum.

Soyluluk, insanın nereden geldiğine değil, insanın nereye doğru gittiğine bağlıdır.

Hür insan kendi kendisi olmak ister.

Nerede canlı bir varlık buldumsa, orada boyun eğmenin sözünü de duydum. Her canlı varlık boyun eğen bir varlıktır.

İnsanlar üzerinde pek çok şey söylenir, ama insandan söz edilmez hiç.

İnsanlar başkalarının yargı gücüne kendi yargı güçlerinden çok güvenirler.

Ve İnsanlar her şeyi yapmayanlardan, her şeyi yapamayacak olanlardan bile her şeyi bekleyerek yaşıyorlar.

Varlık temeli olmayan herhangi bir düşünceye saplanmak, böyle düşünmeyenlere de saldırmak: işte yobazlık budur.

Şunu unutmamak gerekir ki, yaşamda çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir eylemin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz. Ve önemli olan da bunu bilmektir.

Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen /
Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen.

Felsefe, bilime aykırı hüküm çıkarmaz.

Ete kemiğe büründü, Yunus deyu göründü.