İnsanın bildiği arttıkça, bilgisizliği azalmaz.

Bilgi arttıkça huzursuzluk da artar.

İnsan ancak bilgisi kadar özgür olabilir.

Sizi bilmem; ama ben dünyada en çok cehaletten korkarım. Çünkü cehalet kendi bildiğinin dışında bir bilgi ve düzey olduğunu fark etmeyen bir kör karanlıktır. Zehirli tutkular ve fanatik öfkeler üretir. En kötü yanı da, cahilin, cahil olduğunu bilmemesidir.

Bilebileceğimiz bir şey varsa o da hiçbir şey bilmediğimizdir ve az bilgi tehlikeli bir şeydir.

Cehaleti bilmek, bilgi için büyük bir adımdır.

Eğer bir nesil cehaletin mutluluk olduğunu sanarak yetişirse, bir sonraki nesil cehaletini bile fark edemeyecektir. Çünkü bilginin ne olduğunu bilmeyecektir.

Boşuna öğüt vermeyin, bilenin ihtiyacı yok, bilmeyenin tahammülü.

Bize bol bol ziya kucakla getir; düşmek, etrafı görmemektendir.

Bilmediğimiz şeyler bizi felakete sürüklemez. Bizi felakete sürükleyen şeyler gayet iyi bildiğimizi sandığımız fakat öyle olmayan şeylerdir.

Kendi bilgisizliğinden haberdar olmayan kişi kendi bilgisi tarafından yanıltılacaktır.

Cehalet mutluluk değil kayboluştur.

Ne kadar okuyup öğrenirsek, o kadar farkına varırız cehaletin.

Ne kadar çok çalışırsak o kadar çok cehaleti keşfederiz.

Yüzleşme noktasında ne mutlak cahiller ne de yetkin bilgeler vardır; sadece halen bildiklerinden daha fazlasını öğrenme girişimi içindeki insanlar vardır.

Sana kızmıyorum, çünkü, bütün iyi insanlar gibi, kötülüğünü farkında olmadan yapıyorsun…

En büyük esaret cehalet. En birinci baskıcı heva, heves. En hileci düşman vesvese. En güçlü özgürlük bunları tanımaktır.

Birer hasta adamız hepimiz, hastalığımızın kaynağından habersiz, Bazılarımız öfkesini bilmiyor, Bazılarımız suçunu, Bazılarımız hatasını, Bazılarımız nefretini, Acınacak haldeyiz, Hastalığımızın kaynağını bilmiyoruz.

Birer hasta adamız, hastalığının kaynağından habersiz.

Bilmediğini bilmek en iyisidir. Bilmeyip de bildiğini sanmak tehlikeli bir hastalıktır.