Yalnız kalmaktan daha kötü şeyler de vardır hayatta ama genellikle bir ömür alır bunun farkına varmak o zaman da çok geçtir ve çok geçten daha kötü bir şey yoktur hayatta.

Her şey için hep erken... Sonuç: Geç kalmak.

Aşka harcanmayan zaman, ziyandır.

Yaşadığımı sanıyordum ben, oysa sadece hayata hazırlanıyormuşum.

İnsan, büyük bir hayretle, binlerce yıllık varolmayıştan sonra birdenbire var olduğunu görür; bir süre yaşar; ve sonra yeniden yok olması gereken aynı oranda uzun zaman gelir.

İnsanın en büyük sanatı zamandır.

İnsan istedi mi, pişman olmaya daima zaman bulur.

Bir suçluyu aklar gibi, Akıp giden günlerimiz.

Zamanın kısalığından en çok yakınanlar zamanlarını en kötü kullananlardır.

Vakit insanın daima öldürmeye çalıştığı ama hep insanı öldürmekle sonlanan şeydir.

Her vakti biten şahıs, muhlet talep ederken fırsatı olan kişi, (bunun değerini bilmeyerek) işlerini sonraya ertelemekle kendini oyalar.

İnsanlar güncel yaşamın zorunluluklarıyla elleri kolları bağlı duruma sokmuşlardı kendilerini. Sanki sonsuz zamanları varmış gibi ,ertelemelerde yaşayıp durmuşlardı.

İnsan; Dünyanın en geç olgunlaşan meyvesidir.

Kendini öldürmenin zahmetine değmez, çünkü daima kendini çok geç öldürürsün.

Yaptıklarından değil, yapamadıklarından pişmanlık duymalı insan.

Aslında her insan bir romandır ve biraz kahramandır. Gün gelir anlar ki, harcadığı tek şey hayalleri değil, zamandır.

Her insan, zamanın dünya üzerine bıraktığı birer yara izidir.

Hayatın en büyük trajedisi çok çabuk yaşIanmamız, ama çok geç akıIIanmamızdır.

Bir saati vakti geldi mi kurmalı; durmuş bir saat kurunca işler, ama duran bir insanı kurup işletemezsin.

Gençlik zemânının kıymetini biliniz! Bunu, oyun ile, fâidesiz şeylerle geçirmeyiniz! Ceviz ve kozalak gibi fâidesiz şeyler arkasında gençliğini tüketenler, sonunda pişmân olurlar, âh ederler.