Arzu edilirdi ki, uzun müddet iktidarda kalmış bir partinin başkanı sıfatıyla benim de bu mesele hakkında reyime müracaat edilsin. Büyük memleket meselelerinde, hususiyle memleket müdafaası ve harp ihtimallerinde, hükümetin muhalefet partisi ile fikir mutabakatını tecrübe etmesi, memleket birliğini sağlamak için esas tedbirdir. Halbuki bu mesele hakkında Hükümet, Büyük Millet Meclisi'nin dahi reyini almış değildir. Halbuki İkinci Cihan Harbi'nde harp Türkiye'nin kapılarını çaldığı zamanlar ve Alman orduları hudutlarımızda iken, bu memleketle iktisadi münasebetlerimizi kararını bile almadan Meclisin fikrini sormuştuk.

Milletine hizmet etmek istiyorsan bildiğin işten başla.

Memleketin direği, temeli, sağlamlığı, esası ve kökü iki şeye bağlıdır. Bunlardan biri halkın hakkı olan kanun, diğeri de hizmette bulunanlara dağıtılan gümüştür. ..parayı görerek, hizmet edenlerin..yüzleri gülmelidir. Hangi bey askerini memnun etmezse, kılıç da kınından çıkmaz.

Allah'ım birliğimizi, dirliğimizi bozma, nadan davranışlar yüzünden, milletimizi birbirine karşı yabancılaştırma. Nadan dost ve şeytan düşmanın şerrinden ülkemi, devletimi, milletimi ve İslam alemini koru.

Ayağımızı yere sağlam basarak, hiç kimseye minnet etmeden hak bildiğimiz yolda yürümek boynumuzun borcudur. Şimdi söylemek değil, yapmak zamanıdır. Hepimiz sorumluyuz. Çünkü bu memleket bizimdir. Hep birlikte sahip çıkmamız gerekir. Türkiye'nin sorunlarına eğilenleri Allah muzaffer kılsın.

Gidemediğimiz yer bizim değildir.

Bu iş devletin işi. Biz hizmet makamıyız, naz makamı değil.

Bu devlet, bu ay yıldızlı bayrak, bu Cumhuriyet bizim, hepimizin.

Benim fakirim onurludur, gururludur. Senin kapına gelmesini beklemeyeceksin. İcabında, sayın valim, sayın kaymakamım atlayacaksın kamyonun şoför mahalline, gerekirse sen gideceksin. Kapıyı çalacaksın, kömürü sen vereceksin, sobayı sen vereceksin. Ya bunu yaptığın gün bu Türkiye ne olur biliyor musun? Uçar uçar.. Bu noktaya gelir.

Hem Malatyalıyız hem Elazığlıyız. Her iki tarafı da küstürmemek lazım. Her iki tarafı da çok seviyorum. Ben şehir milliyetçisi değilimdir. Ben aslında Türkiyeliyim. Ben ülkemi severim. Ülkemin bayrağının dalgalandığı her yer benim için memleketimdir. Oradan adam çıkmaz, buradan adam çıkmaz gibi lafları da da hiç sevmem, sinir olurum. Her yerden adam çıkar.

Bu memleketin muhtaç olduğu şey, toprak değil tesanüttür!

Devletin görevi hizmet götürmek değil, hizmetin götürülmesini sağlamaktır.

Birkaç müslümanın Allah için toplanıp sohbet ettiği yere gökteki melekler imrenir. Ya hizmet ettiği yere; bütün mahlukat imrenir.

Gidemediğin yer senin değildir.

Ben her zaman devletimin yanındayım, devletimin ve bayrağımın dibine kadar hizmetkarıyım.

Artık halk da bilsin ki memurlar, halkın hizmetçileridirler.

Ülkenize en iyi hizmeti burada yapabilirsiniz. Bilimsel çalışacaksınız. Bu iş zannettiğiniz gibi kovboyluk değildir.

Pek eminim ki sanatımı hizmet edebilirsem memleket için menfaatli bir uzvum, edemezsem; ademi [yokluğu e.n.], ne yeryüzünü kaybettiren ne de toprağı kazandıran kimseler gibi bi-lüzum [gereksiz e.n.] olurum.

Bu takımdaki herkes şampiyon takımın oyuncusu gibi çalışacak. İdmanlarda da, maçlarda da bunu görmek istiyorum. Gerek saha içinde gerekse saha dışında takım ruhuyla hareket edeceğiz. Bu da bizim en büyük kozumuz olacak. Benim takımımın yıldızı bireyler değil, takımın kendisidir. ‘Ben’ yerine ‘biz’ diyerek yola çıkarsak işimiz çok daha kolay olur!

Din bizim, devlet bizim, cami bizim, kışla bizim, cemevi bizim, gökyüzü hepimizin...