Ölmek istemiyorum ama yaşamanın da meraklısı değilim.

Hayat adil değildir. Sadece ölümden daha iyidir. Hepsi bu.

Ölmekten korkuyor musun? Yoksa ebediyen yaşamak mı istiyorsun?

Herkes dedi, merak içinde, Ölümden sonra hayat var mı diye, Boşuna düşünürler, Sanki hayat varmış gibi ölümden önce.

Bazı yalanlar güzel, Bazı gerçekler acıymış. Bazı ölümler uzun, Bütün hayatlar kısaymış.

Dünyada ölümden devamlı, gerçekçi, güzel bir şey yok. Dünyada ölümden güzel, devamlı bir gerçeklik yok.

Yaşamla karşıtlık oluşturan, ölümden ziyade, yaşlılıktır. Yaşlılık, hayatın parodisidir; oysa ölüm, hayatı bir yazgıya dönüştürür: Ona bir kesinlik boyutu kazandırarak, onu sınırlamak ve korumak yoluyla bir yazgıya dönüştürür. Ölüm, zamanı yürürlükten kaldırır.

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu. Katlanmak mı iyi zalim kaderin oklarına, yumruklarına, yoksa çılgın denizlere karşı gelip bir son vermek mi? Ölmek uyumak hepsi bu kadar, yalnızca uyumakla bitebilir bütün acıları yüreğin ve çektiği bütün kahırları bedenin...

Tesadüf eseri geldik dünyaya, bu sırrı çözebilmek büyük mesele. Gözle görmek hüner değildir, kalple görebilmek asıl mesele. Kulaklarla duymak mühim değildir, ruhen duyabilmek büyük mesele. Ölümden öteye başka yol var mı? Onu bilebilmek asıl mesele.

Hayat dediğin uzun bir yorulma sürecidir.

Şimdi ölüm çok kolay uğrayabilir bana! Ama ben yaşayabildiğim sürece ölümü karşılamaya gitmemeliyim.

Yaşadığım hayatın hayat olmadığını, öleceğimi öğrendiğim gün anladım.

Zaman en iyi öğretmendir ama tüm öğrencilerini öldüren bir öğretmen.

Ölüm, hayatın bizden yüz çeviren tarafıdır.

Ve ben bu hayatı sevdigim için, biliyorum ki ölümü de seveceğim.

Ölüm kapını çaldığı gün ona ne ikram edeceksin?

Beden ruhun mezarıdır.

Aşkın gizemi ölümün gizeminden daha büyüktür.

Sen öldün ve ben de ölmekteyim. Ama önemi yok çünkü hayat ölmez.

Bir insan ne zaman ölü sayılır?