Ebedi hayatın ne olduğunu bilmem ama, bu dünyadaki hayatımız kötü bir şakadan ibarettir.

Ölüm hayatın öteki yüzü değildir. Onun bir parçasıdır.

Nedir bizim bu dünyamız? …kısa süren bir simetri; anlık bir oluş.

Bu dünyaya istediğimiz gibi gelmedik, bu dünyadan istediğimiz gibi gidemeyiz.

Dünya'da hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.

Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.

Yalancı dünyaya konup göçenler. Ne söylerler ne bir haber verirler

Sular hep aktı geçti, kurudu vakti geçti, Nice han nice sultan tahtı bıraktı geçti, Dünya bir penceredir, her gelen baktı geçti...

Ana rahminden geldik pazara, bir kefen aldık döndük mezara.

Hayat, gelip geçen bir gölgedir.

Rüyaların yapıldığı maddeden yapılmayız biz ve uykuyla çevrilidir küçücük hayatımız.

İnsanın dünyası anlamlar evrenidir. Bu dünya, belirsizliklere, çelişkilere, çılgınlıklara veya şaşkınlıklara katlanabilir, fakat anlamsızlığa asla.

Bu dünyayı tıpkı dünyaya geldiğimizde onu bulduğumuz gibi aptal ve kötü bir biçimde terk edeceğiz.

Dünya renk, ışık ve ısıdan oluşur.

Neden hayat böyle trajik, neden böylesine bir uçurumun üzerindeki daracık bir kaldırım gibi. Aşağı bakıyorum; başım dönüyor; sonuna kadar nasıl yürüyeceğim, bilemiyorum.

Ne serüvenlerden geçecek bu dünya kim bilir? Pusuda ne acılar bekliyor daha mutluluk düşündeki insanları! Herhal ilerdedir yaşanacak günlerin en güzelleri.

Bana göre yapılmamış, benim için düzenlenmemiş bir dünyada yaşıyorum, doğru...

Hayat her şeydir. Hayat Tanrı’dır.

Dünyayla ilgili deneyimim, kendilerine bırakılan şeylerin yolunda gitmemesidir.

Sefalet asla bitmeyen bir eşleşmedir.